سبیل چخماقی، طنز نویس، عاشق لرستان، مکتبخانه طنز، اینها تگ هایی هستند که همه یک نفر را به یاد می آورند. کسی که از چهره های مطرح طنز خبری است و در انواع مختف مدیا را تجربه کرده است. روزنامه نگاری و نویسندگی و شاعری در حوزه طنز برای مطبوعات و خبرگزاری ها، تهیه کنندگی و کارگردانی برای رادیو و گاهی هم حضور در تلویزیون. «رضا ساکی» لرترین طنزنویس ایران.

کسی که مهم ترین دغدغه اش یک نگرانی ملی است. فکر می کند دغدغه اصلی این روزها باید محیط زیست باشد؛ چرا که خودمان داریم با دست خودمان کشور و مردم را بیچاره می کنیم. برای همین است که این روز ها یکی در میان نوشته هایش از لرستان و طبیعت می گوید. رزونامه نگار و طنزپرداز جوان وخوش ذوق مهمان این هفته صفحه آخر است.
 

طولانی ترین روز زندگی تان کی بود؟ چرا به نظرتان این قدر طولانی آمد؟

-    روزی که منتظر کارت پایان خدمت بودم، آن زمان سیستم ها مکانیزه نبود و تمام یک روز طول کشید تا ما کارت بگیریم. هر لحظه اش یک روز گذشت.

اگر آخرین بازمانده زمین باشید چه کار می کنید؟

-    سعی می کنم عشق و حال کنم. اول یک ماشین گران قیمت پیدا می کنم باهاش دور بزنم. هر چه شیر در لبنیاتی هست را می برم خالی می کنم در یک استخر در آن شیرجه می زنم، پول بانک ها را تخلیه می کنم و بعد هم احتمالا چهار پنج تا هواپیما آتش می زنم. دست آخر هم با آن ماشینی که پیدا کردم یک سفر می روم اورپا که غرب را ندیده از دنیا نروم.

می خواهید به سیاره دیگری سفر کنید. فقط می توانید یک چیز با خودتان ببرید، چه چیزی را همراه تان بر می دارید؟ چرا؟

-    یک لیوان چای، چای نخورم سردرد می گیرم.

اگر فردا صبح از خواب بیدار شوید و بفهمید صندوق دریافت مسیج هایتان در فیس بوک یا وایبر و... به صورت عمومی درآمده چه کار می کنید؟ چیزی هست که بابت آن خیلی نگران شوید؟

-    ما روزنامه نگارها زندگی بیچاره پابلیکی داریم کلا! اگر یکی دو تا اتفاق غیرپابلیک هم در زندگی داشته باشیم که عمومی شود، سعی می کنم راستش را بگویم که بد و خوب ما همینیم که هستیم. در این حد که اختلاس کرده باشم کاری نکردم. از لحاظ مالی پاک زندگی کردم اما ممکن است در مورد کسی یا موضوعی اظهارنظری کرده باشم. اما در آن حدی نیست که نگرانش باشم. ما پابلیک زندگی کردیم و پابلیک هم از دنیا خواهیم رفت.

یک دزد به ماشینتان دستبرد زده، ترجیح می دهید تلفن همراه تان را برده باشد یا 10 میلیون تومان پول نقدی که توی داشبورد بود؟ چرا؟

-    اگر 10 میلیون تومان پول داشتم که اصلا الان اینجا نبودم که جواب شما را بدهم. بعد هم اصلا دل و جرات ندارم 10 میلیون بگذارم داخل ماشین. اما من ترجیح می دهم ماشین را ببرد. اگر موبایل من رونزنامه نگار را ببرد، حس می کنم ورشکست شده ام. چون همه شماره تلفن هایمآنجاس.از طرفی ماشینم هم قیمتش از 10 میلیون کمتر است. دزدهای این دوره زمانه خیلی معرف دارند. مدارک و تلفنو پول را می گذارند بیرون و ماشین را می برند.البته من کلا یک آب معدنی هم نمی گذارم داخل ماشین.

تا به حال شده به اس ام اس ها یا ایمیل های کسی دسترسی داشته باشید؟ آنها را خوانده اید؟ بعدش نظر متفاوتی راجع به آن فرد پیدا کردید؟

-    بله. دوستی دارم که همیشه ایمیل و فیس بوکش همه جا باز است اما من احساس می کنم این کار خیلی بیش از اندازه غیراخلاقی است. برای همین تا به حال نخواندمشان. می ترسم اگر بخوانم همان بلا سرم بیاید. اصلا ضرب المثلی هست که می گوید ایمیل کسی را نخوان تا ایمیل تو را نخوانند.

اگر به خاطریک اظهارنظر شخصی در فضای مجازی مورد هجوم کاربران قرار بگیرید چه کار می کنید؟

-    کامنت ها را پاک می کنم و بلاکشان می کنم. تعارف ندارم. البته از سبیل های من می ترسند و خیلی هجوم نمی آورند.

اگر بخواهید با یک سلبریتی شام بخورید، چه کسی را انتخاب می کنید؟ چرا؟

-    این را بگویم که خیلی از سلبریتی ها می آیند با من شام می خورند! اما دوست دارم با وودی آلن و هوشنگ مرادی کرمانی شام بخورم و ازشان به خاطر کارهاشان تشکرکنم. بعد از شام هم برایم سالاد بخرند یک «خود گرفت» (سلفی) با هم می گیریم.

اگر بخواهند فیلم زندگی یک نفر را بسازید، فیلم چه کسی را می سازید؟

-    عارف قزوینی، شیدایی این آدم و عاشقی و وطن پرست بودنش را دوست دارم. مدتی است که با زندگی عارف دم خور هستم و فکر می کنم اصول زندگی اشت برای ساخت فیلم خیلی خوب باشد. بنده خدا او هم غریب افتاده زیر پای ابن سینا در همدان و کسی سراغش را نمی گیرد.

باید به شما و یک نفر دیگر برای مدت طولانی دستبند بزنند. دوست دارید آن یک نفر، چه کسی باشد؟

-    مهم نیست چه کسی باشد، اما معروف باشد که به خاطر عکس هایی که از او می گیرند خانواده ما هم ما را ببینند.

به دردنخورترین اختراع بشر چه چیزی بوده است؟

-    ظروف تفلون، زندگی هایمان چپکی شده، ظرف های روحی و مسی را گذاشتیم کنار، جاکنترلی هم اختراع مزخرفی است. آدم بالاخره کنترل را یک جایی می گذارد دیگر. پاشنه کش هم حتی. بمب اتم هم مزخرف است. البته من ترجیح می دهم بمب اتم به ام بخورد اما ظرف تفلون در زندگی ام نباشد.

دوست دارید به چه چالشی دعوت بشوید؟ چرا؟

-    به چالش آب یخ دعوت شدم اما نپذیرفتم. به چالش کتابخوانی دعوت شدم و کتابی را خواندم و در موردش هم نشوتم. دوست دارم به چالش «نفری صد هزار تومان به حساب رضا ساکی بریزید» دعوت شوم. اما غیر از آن چالش کاشت درخت و بذر بلوط چیزی است که کم و بیش در منطقه خودمان ایجاد کردیم. چالش کم مصرف کردن آب، چالش زود حمام رفتن و زود بیرون آمدن.

اگر مجبور باشید بین یک اورانگاتون، ایگوانا، اسب آبی و زرافه یکی را به عنوان حیوان خانگی یک هفته نگه دارید، کدام را انتخاب می کنید؟

-    من پسر عمه ام ایگوانا دارد و فکر کنم در خانه ما هم فقط همان جا شود اسب آبی هم خوب است فقط باید حواسمان باشد رویمان ننشیند. مشکل اورانگاتون این است که هر کاری انجام می دهی یاد می گیرد. هر یک نخ سیگاری که بکشی، باید به او هم بدهی. بعد می خواهی تلویزیون ببینی او می خواهد سریال ببیند. پس همان ایگوانا خوب است.

تجربه اولین عشقتان چطور بود؟

-    خیلی قدیمی است. مال سوم و چهارم دبستان است و تنها چیزی که یادم است اینکه سعی می کردم از قضیه فرار کنم و آن قسمت از محل که خانه شان بود را می دویدم که تمام شود. تجربه مبهم و شیرینی بوده.

آیا خوابی می بیند که چندین بار تکرار شده باشد؟ چه خوابی؟

-    خوابی است سورئال و وحشتناک. اگر بین خوانندگان مجله روانکاو باشد همین نیمچه آبرویی هم که دارم از بین می رود! اما خوابی که این اواخر می بینم، این است که یکی از نمره های دبیرستان اشتباه است و دیپلم و لیسانس و فوق لیسانست همه غیرقانونی است. باید بروی امتحان دبیرستان را از اول بدهی.

تا به حال اسمتان را در گوگل سرچ کرده اید؟ هرچند وقت یکبار این کار را می کنید؟

-    هر 10 روز یکبار معمولا جست و جو می کنم، ببینم کدام خبرگزاری مطلب من را زده و اسمم را نزده. از این موضوع خیلی شاکی می شوم.

می توانید جایی/ کسی/ چیزی را نام ببرید که زندگی تان را به دو قسمت قبل و بعد تقسیم کرده باشد؟ قبلش چی فکر می کردید. بعدش چی؟

-    یک روایتی از مرحوم قیصر امین پور زندگی من را از این رو به آن رو کرد. نمی خواهم به اصل داستان اشاره کنم، اما ما در لری مثلی داریم که «اگر می خواهی عزیز شوی یا باید بمیری یا دور شوی.» چیزی که من از آن خاطره یاد گرفتم همین بود که آدم باید از یک چیزهایی بگذرد تا به چیزهایی دیگر دست پیدا کند و من سال 86 این را عملی کردم و اتفاق بزرگی در زندگی ام افتاد.

اگر الان بفهمید سرطان دارید چه حسی پیدا می کنید؟ اولین کاری که انجام می دهید چیست؟ چرا؟

-    همیشه در مواجهه با خبرهای این چنینی قدم می زنم.

به نظر شما آخرش چی می شه؟

-    آخرش خیر است. حسم این است که بحث مهمی از آخرش اینجا اتفاق می افتد و پرسپولیس قهرمان می شود.