دهه ی "هفتاد" در سینمای فارسی دهه ی خیزش دوباره ی ستاره ها بود، برای اولین بار بعد از انقلاب مفهوم «ستاره» روی پرده زنده شد، بازیگرانی که به صرف "چهره" آغاز به کار کردند و دیده شدند و فیلمهایی که مملو از دغدغه های جوان پسند بودند.

نقش نگار عنوان آخرین فیلم علی عطشانی است. عطشانی کارگردانی است که تقریبا همیشه در ساخت آثارش با حاشیه های زیادی رو به رو می شود.

داستانی که قبل از جن زده شدن خانواده لمبرت رخ داده است. این داستان نشان می‌دهد که چگونه الیس رینر روانی با بی میلی قبول می‌کند که از توانایی خود برای ارتباط برقرار کردن با مردگان برای کمک به دختر نوجوانی که مورد تهاجم یک موجود فراطبیعی خطرناک قرار گرفته است استفاده کند.

«سن آندرس»(San Andreas) دقیقاً همان چیزی است که از آن انتظار می‌رود- نه بیشتر، نه کمتر. به نظر می‌رسد که کارگردان، بِرَد پِیتون (کارگردان فیلم، «سفر شگفت انگیز به جزیره اسرار آمیز»( Journey 2: The Mysterious Island)) و فیلمنامه نویس، کارلتون کیوس، این فیلم را بعد از شرکت در یک دوره نحوه برخورد با بلایای طبیعی سرهم کرده‌اند.

سینمای جهان، برخلاف سینمای ایران پر است از فیلم های عاشقانه. قصه های عشق ساده و پیچیده ای که یکی بعد از دیگری روی پرده سینما می روند. یکی با اقبال منتقدان رو به رو می شود و دیگری به دنیای تاریک و فراموش شده ای می رود.