«سیکاریو» لبریز از صحنه های دلخراش و غم انگیزی است که دنیای خشن و بی رحم مرز جنوب آمریکا و مکزیک را به نمایش می گذارد؛ هیولاهایی به اسم کارتل های مواد مخدر که هر روز کلی آدم بی گناه را قربانی می کنند و زندگی همچنان ادامه دارد.

سینمای آسیا از اوایل دهه 90 پیشرفت شایانی در سطح جهان از خود نشان داده است و امروزه نیز به صورت گسترده با استقبال جهانی مواجه است. شمار تولیدات آسیایی موجود در جشنواره‌های سراسر جهان، خود گواهی بر صحت این ادعاست.

از 10 فیلم پرتماشاگر بعد از انقلاب، سهم سینمای دهه 60، هفت فیلم است. (عقاب ها، کانی مانگا، گذرگاه، بگذار زندگی کنم، خواستگاری، تاراج و اجاره نشین ها) و از سه فیلم بعید، یک فیلم (عروس) در انتهای دهه 60 تولید شده و در ابتدایی دهه 70 روی پرده آمده و دو فیلم دیگر (افعی و کلاه قرمزی و پسرخاله) محصول اوایل دهه 80 و 90 هیچ نماینده ای در فهرست 10 تایی پرتماشاگرترین های بعد از انقلاب ندارند.

هر سال انتخاب فیلم ها برای بخش های اصلی جشنواره فیلم فجر حساسیت آفرین است و حاشیه هایی را به وجود می آورد. امسال هم از این قاعده مستثنی نبود و حضور یا عدم حضور برخی از فیلم ها میان 24 فیلم نهایی بخش مسابقه ایران (سودای سیمرغ) حوزه رسانه را تحت تاثیر قرار داد.

از 10 فیلم پرتماشاگر بعد از انقلاب، سهم سینمای دهه 60، هفت فیلم است.

در دورانی که فیلم اجتماعی ساختن تنها در قالب تم هایی مثل خیانت های خانوادگی و درهم شدن روابط بین آدم ها تصور می شود، کیارش اسدی زاده نگاه جدیدی دارد. سوژه «شکاف» او، طلاق است که اتفاقا اصلا هم بدیع و بکر نیست، اما برای سینمای فعلی ما یک حرف جدید به حساب می آید. دومین ساخته او پس از فیلم مهجور «گس»، در جشنواره سی و سوم فجر اصلا مورد توجه واقع نشد و تنها در یک رشته غیراصلی در فهرست کاندیداهای دریافت سیمرغ قرار گرفت.

اصغر سمسار زاده متولد ۱۳۱۵ در تهران است. از سال ۱۳۴۸ ‏با فیلم امشب دختری می میرد بازی در فیلم های سینمایی را  آغاز نموده است.