والدین معمولا آگاهی دقیقی از سطح شناختی کودک خود ندارند، آن را نادیده می گیرند و فکر نمی کنند که حرف هایشان تا چه اندازه می تواند روی روح و روان فرزندان شان اثر بگذارد؛ در حالی که کودک با همان سطح شناختی که در هر مرحله از رشد خود به دست می آورد، به تعبیر و تفسیر آنچه می شنود، می پردازد.
همه والدین قرار گرفتن در این موقعیت را تجربه کرده اند، زمانی که باید برای تادیب فرزند دیگران وارد عمل شوند چون والدین کودک کاری انجام نمی دهند و یا حضور ندارند.
موثرترین تنبیه، عدم تایید فرزند (البته به صورت موقت) است که همیشه باید همراه با توضیحات کافی به فرزند باشد که چرا این عدم تایید به وجود آمده و راه رفع آن چیست.
بیش فعالی بچه ها در این دوره و زمانه مصیبت بزرگی است. نه تنها در این دوره بلکه در دوره های قبل هم بوده اما دقت کمتری در مورد این موضوع وجود داشته است.
با وجودی که انضباط شخصی یکی از شش مهارت مهم زندگی است که باید به کودکان آموخته شود، اما اغلب نادیده گرفته می شود. دلایل بسیاری برای اینکه چرا کودکان باید انضباط شخصی را بیاموزند وجود دارد.
شاید می توان گفت هنری که امروز مانند دیروزها نیست و به دست فراموشی سپرده شده است، احترام به دیگران، علی الخصوص به بزرگان است. در واقع یکی از مهارتهای ارتباطی که در گذشته قدر و قیمتی داشت و همه برای آن سر و دست میشکانند، احترام به یکدیگر بود.
خیلی خوب میشد اگر میتوانستیم برای همیشه کودکمان را از واقعیت های زندگی محافظت کنیم، اما این کار ممکن نیست.