تنوع نقش ها و شخصیت های زنانه در سینمای ایران بسیار اندک است. شخصیت هایی که برای زنان طراحی می شوند پیچیدگی و مشخصه های فردی کمتری دارند و نویسندگان برای خلق کمدی نه تنها کمتر به تضاد برآمده از رویایی با طرح واره ها و عادت واره های جنسیتی روی می آورند، بلکه غالبا با اغراق و موکد سازی همین طرح واره ها شخصیت زن را خلق می کنند. هرچه بازیگران زن پا به سن می گذارند ناگزیر از ایفای نقشی در چارچوب مشخص تر هستند که به نقش «مادر» موسوم است.
بهرام بیضایی در سال ۱۳۱۷ در تهران به دنیا آمد. خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. در سال های آخر دبیرستان دو نمایشنامه با زبان تاریخی نوشت .او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد.
مهدی فخیم‌زاده در کتابی به نام «سینما و من» همه زندگی خود را نوشته است، اما در گفت‌وگوی کوتاهی که با او انجام دادیم، به طور مختصر از زندگی شخصی و دیدگاه‌هایش درباره هنر گفت.
پوستر هفتادودومین جشنواره فیلم «ونیز» با ادای احترام به سینمای هنری و تصاویری از «ژان پیر لئو» بازیگر فیلم «چهارصد ضربه» و «ناتاشا کینسکی» بازیگر معروف آلمانی برای چهارمین سال پیاپی توسط «سیمونه ماسی» طراحی شده است و همچون چند دوره اخیر از زاویه دید تمثیلی و روایی برای خلق آن استفاده شده است.
اولین کارگردان، اولین بازیگر، اولین دستگاه فیلمبرداری و اولین جایزه جهانی. هیچ وقت از خودتان پرسیده اید که اگر این «اولین ها» نبودند؛ چه اتفاقی می افتاد؟ کسی که اولین بار خطر کرده و راهی را آغاز می کند، مسلم تفاوتی با دیگران دارد و شاید یکی از مهم ترین شاخصه ها او، شجاعت برای شروع یک مسیر و رسیدن به هدف است.
ساخت فیلم‌های موفق و پرفروش همیشه یكی از چالش‌های اساسی فیلمسازی بوده؛ این‌كه فیلمسازان باید چه مولفه‌هایی را در ساخت و تولید فیلم‌هایشان مد نظر قرار دهند تا بتوانند تماشاگران بیشتری را به سینما بیاورند و گیشه موفقی را تجربه كنند.
سینمای کارگری، این تعریف گسترده ای است که البته کارشناسان بر سر جزییات آن اختلاف نظر دارند. در این پرونده هم روی گزارش ما نه پرداختن به تعریف است و نه برشمردن وجوه افتراق و اشتراک میان دیدگاه کارشناسان.
