چو و پل یک بازی گروهی جذاب است که در اکثر روستاهای منطقه نائین علی الخصوص لای مزیک (لا به معنی دهستان) رایج می باشد. این بازی که توسط دو گروه انجام و هر گروه از سه الی هفت نفر تشکیل می شود.

بازی گالدو یک بازی گروهیست که در جای جای ایران با اندکی تغییر و با اسم های دیگری بازی می شود.

در این بازی دایره ٔ بزرگى روى زمین مى‌کشند و آن را به هشت قسمت تقسیم مى‌کنند. در سمت چپ و در خارج دایره مربع مستطیلى رسم مى‌کنند که خانه ٔ اول بازى است. خانه‌هاى داخل دایره را هم، از ۲ تا ۹ شماره‌گذارى مى‌کنند.

برای اجرای این بازی ، چند بچه ( معولاً خرد سال ) دور هم می نشینند و دست هایشان را جلو می آورده باز می کنند و با کف دست روی زمین می گذارند.

به تعداد بازیکنان روى یک خط مستقیم و با فاصله اى مساوى چاله هاى کوچکى به قطر دو سانتیمتر و عمق ۲ – ۵/۲ سانتیمتر روى زمین حفر مى کنند.

در زمانی که تلویزیون و کامپیوتر به خانه ها رخنه نکرده بود بجه های ده برای پر کردن اوقات فراقت خود بازی های جالبی انجام می دادند.

در این بازی بازیکنان به دوسته مساوی تقسیم شده وسپس روی زمین دایره ای به شعاع مناسب مشخص می‌نمایند و یک گروه به قید قرعه در درون دایره به حالت چهار دست وپا قرار می‌گیرند.