دکتر سیامک ظریفکار روانشناس است. دکترای روانشناسی اجتماعی دارد از دانشگاه هانوفر آلمان اما فیلم کوتاه هم می سازد و در زمینه آسیب های اجتماعی عکاسی حرفه ای هم می کند. در واقع او از تمام ابزارهای موجود برای بیان مسائل اجتماعی و کمک به آسیب دیدگان اجتماعی استفاده می کند.
حتما در بین اطرافیان خود دختران و پسرانی را می بینید که با وجود سنین ازدواج و حتی بالاتر از آن هنوز تن به ازدواج نداده و مجرد مانده اند. هرکدام هم دلایل خاص خود را برای این موضوع عنوان می کنند، از نداشتن وضعیت مالی مناسب تا یافتن شخص مناسب برای ازدواج.
حتی تصورش هم برای خیلی از دختران و پسران وحشتناک است. این که در دوران عقد، وقتی کم کم آماده می شوید تا خودتان را پیدا کنید و مقدمات عروسی و زندگی دو نفره تان را فراهم آورید، یک خبر بد موقع اوضاعتان را پیچیده کند: شما به زودی سه نفر می شوید!
اگرچه شیوه آشنایی افراد در مراحل قبل از ازدواج متفاوت است اما مهم تر از آن روندی است که دختر و پسر برای تشکیل زندگی مشترک و به دست آوردن شناخت از یکدیگر طی می کنند.
اگرچه که ازدواج با دنیایی از امید و آرزو و شور و اشتیاق اتفاق می افتد اما پیوند دو آدم همیشه سرنوشت خوبی ندارد. گاهی شما در همان دوران نامزدی متوجه می شوید که به درد هم نمی خورید یا انتخاب اشتباهی داشته اید.
حتما شنیده‌اید که ازدواج امری مقدس است و در اسلام هم بسیار بر آن تاکید شده اما چرا برخی زوج‌ها بیش از بقیه از زندگی مشترک‌شان ناراضی هستند و گاهی باشکوه و گلایه می‌گویند که در این زندگی رنج می‌کشند؟
«عروس خوشگل بود؟»، «داماد چه کاره است؟»، «مهریه چقدره؟»، «بابای عروس پولداره؟»، «ماشین داماد چیه؟»، «ماه عسل کجا میرن؟» چقدر این جمله ها برای همه ما آشنا هستند و البته در عین حال به ساده ترین و روشن ترین شکل ممکن، معیارهای ازدواج را در میان عامه مردم جامعه ما به طور ضمنی بیان می کنند اما واقعا تا چه حد این موارد می توانند در خوشبختی عروس و دامادهای جوان موثر باشند و اساس اهداف و معیارهای درست ازدواج آن هم در زمانه ای که هیچ شباهتی به دوره ای ندارد که لباس عروس و رخت آخرت معادل تصور می شد چیست؟
