هدف اصلی این نوشتار شناسایی آسیب های نهاد خانواده، شیوه های تحكیم آن و همچنین بررسی و واكاوی آثار فردی و اجتماعی یك خانواده مطلوب است.
رسانه ها از اصطلاح «والد هلیکوپتری» استفاده می کنند تا نوعی از تربیت را توصیف کنند که والدین بیش از حد گرفتار زندگی فرزندانشان هستند. خصوصا زمان تحصیل آنها. گرچه به نظر بد نمی رسد که والدین درگیر تحصیل فرزندان شان باشند، اما والدین هلیکوپتری اغلب این را به نهایت می رسانند.
حتی زمانی كه تلویزیون تنها دو كانال داشت و شمار برنامه‌هایی كه می‌توانست توجه كودكان را به خود جلب كند به تعداد انگشتان یك دست هم نمی‌رسید، كم نبودند والدینی كه با مدرسه‌ای شدن فرزندشان دستگاه تلویزیون را جمع می‌كردند یا از همان كودكی برای فرزندشان محدودیت‌های خاصی را برای تماشای برنامه‌هایش تنظیم می‌كردند.
وقتی مدام آمار مرد خود را می گیرید و پیگیر این هستید که کجا رفت؟ با چه کسی رفت؟ چه کار کرد؟ او که بود؟ در فکرش چه می گذرد؟ و ... در واقع در حال تخریب آجر به آجر خانه رویاهای خود هستید.
فارغ از نگرانی‌های موجود پیرامون وضعیت نامطلوب جمعیت در سن کار و نرخ پایین باروری در کشور -که صد البته موضوع درخور توجهی است و سیاست‌گذاری‌هایی را می‌طلبد که حتی فراتر از حکم اولی، می‌تواند به عنوان یک حکم ثانوی و حکومتی، ابلاغ گردد - از نگاه قرآنی، این مسئله چگونه تحلیل و ارزیابی می‌شود؟
مطالعات جدید نشان داده اند، کودکانی که دچار دردهای دایم و مزمن معده هستند در معرض خطر ابتلا به اضطراب در بزرگسالی قرار دارند. والدین این کودکان باید این آمادگی راداشته باشند که شاید فرزند آنها در نوجوانی یا جوانی دچار استرس و ترس های زیاد باشد.
برای دختری که جز محیط خانه و مدرسه، جایی را نمی شناخته و برای پسری که تنها فاصله اش با خانه، چند ساعت فوتبال بازی کردن بوده، جدا شدن از خانه کار ساده ای نیست. به همین دلیل روانشناسان می گویند بچه ها را قبل از آنکه به 18 سالگی برسند، باید آرام آرام از خانه و دلبستگی هایش جدا کنید و به آنها قدرت ایستادن روی پاهایشان را بدهید.
