«سیکاریو» لبریز از صحنه های دلخراش و غم انگیزی است که دنیای خشن و بی رحم مرز جنوب آمریکا و مکزیک را به نمایش می گذارد؛ هیولاهایی به اسم کارتل های مواد مخدر که هر روز کلی آدم بی گناه را قربانی می کنند و زندگی همچنان ادامه دارد.

سینمای آسیا از اوایل دهه 90 پیشرفت شایانی در سطح جهان از خود نشان داده است و امروزه نیز به صورت گسترده با استقبال جهانی مواجه است. شمار تولیدات آسیایی موجود در جشنواره‌های سراسر جهان، خود گواهی بر صحت این ادعاست.

سی سال است که جلوی چشم‌مان نقش‌های سخت را جان بخشیده است. چه زمانی که برای دخترک جنگ‌زده «گل پامچال» مادری می‌کرد، چه آنجا که در نقش مادری شمالی، پسر جانباز مفلوجش را روی زمین می‌کشید تا به خانه ببرد.

از قدیم همواره این رویه در میان خانواده ها بسیار رواج داشته که شغل ها از پدر به پسر به ارت می رسیده است ودر این میان علاقه و استعداد نقش زیادی نداشته است . البته تنوع کار هم آنقدر زیاد نبود.

از 10 فیلم پرتماشاگر بعد از انقلاب، سهم سینمای دهه 60، هفت فیلم است. (عقاب ها، کانی مانگا، گذرگاه، بگذار زندگی کنم، خواستگاری، تاراج و اجاره نشین ها) و از سه فیلم بعید، یک فیلم (عروس) در انتهای دهه 60 تولید شده و در ابتدایی دهه 70 روی پرده آمده و دو فیلم دیگر (افعی و کلاه قرمزی و پسرخاله) محصول اوایل دهه 80 و 90 هیچ نماینده ای در فهرست 10 تایی پرتماشاگرترین های بعد از انقلاب ندارند.

هر سال انتخاب فیلم ها برای بخش های اصلی جشنواره فیلم فجر حساسیت آفرین است و حاشیه هایی را به وجود می آورد. امسال هم از این قاعده مستثنی نبود و حضور یا عدم حضور برخی از فیلم ها میان 24 فیلم نهایی بخش مسابقه ایران (سودای سیمرغ) حوزه رسانه را تحت تاثیر قرار داد.