شاید شما هم شنیده باشید که می گویند: «کسی را نقد کن که امکان پاسخ گویی داشته باشد. یا به تعبیری دیگر «در شرایطی که فردی یا جریانی امکان پاسخگویی به نقدی را ندارد (به ویژه به سبب «ممیزی» و «ممنوع القلم بودن» فرد یا جریان مورد نقد) آن گاه نقد کردن آن فرد یا جریان از نظر اخلاقی روا نیست».
تصور کنید که یک پروژه مهم در شغل تان را با موفقیت به اتمام رسانده اید و رئیس تان در حال شنیدن گزارش کار شماست که در نهایت با یک نطق انتقادی از سوی رئیس تان مواجه می شوید که از خیلی جنبه های فعالیت شما ایراد گرفته و خواهان ایجاد تغییرات در برخی از جنبه های کارتان است.
انتقاد یعنی آشکار و بازگو کردن زوایا و نکات مهم در یک سخن یا نوشتار یا رفتار. به تعبیر دیگر، انتقاد عبارت است از انتقال اطلاعات به دیگران، به نحوی كه افراد مورد انتقاد بتوانند آن را برای مصالح خود به كار برند.
کسی از انتقاد خوشش نمی آید. اگر می خواهید عزیز و دوست داشتنی باشید، انتقاد نکنید، چون انتقاد کردن شما را عزیز نمی کند.
قبل از اینکه شروع کنید به انتقاد کردن، اول مطمئن شوید که آنچه می خواهید مورد انتقاد قرار بدهید، واقعا غلط بوده و مستحق انتقاد است. بعدش مطمئن شوید رفتار آن شخصی را که می خواهید مورد انتقاد قرار بدهید، درست ارزیابی کرده اید. اگر طرف مقابل را خوب می شناسید و مطمئن اید که انتقادهایتان هیچ تاثیری روی او نخواهد داشت، از خیر انتقاد بگذارید و خودتان را خسته نکنید.
