با خواندن اولین جمله یک کتاب، جستجویی در ما آغاز می شود که شاید هیچ وقت به پایان نرسد؛ جستجوی یافتن تعبیرهای تازه، جستجوی یافتن معانی بکر و تلاش برای یافتن تحملی تازه تا در برابر حقیقتی که این قصه در گوشمان گفته، خود را آماده کنیم.
کم نیستند نویسندگانی که با اثری نیمه‌کاره دنیا را ترک کردند، یا آثاری که ناپدید شدند و از بین رفتند و هرگز به دست مخاطبان نرسیدند.
پرویز حسینی علاوه بر نقد و ترجمه، مجموعه شعرهای «اندوه منتشر»، «با صدای باران مرا به یاد بیاور»، «آواز قو»، «من فقط گریه‌ها یادم مانده است»و... را در کارنامه ی ادبی خویش دارد. حسینی در «آواز بانوی شط و شرجی» به کارنامه ی سی تن از شاعران زن جنوب (خوزستان)پرداخته است. از جمله «شمسی پور محمدی،میترا سرانی اصل،افسانه نجومی،آذر کیانی،لیلی صابری نژاد،فروغ داودی،فاطمه مزبان پور، سریا داودی حموله، ماریا نقیب زاده ... » و تنی چند که حضوری غیرمستمر در شعر دارند و همچنین شاعرانی که از شعرگویی جامانده اند!
