بر پایی مراسم ازدواج همواره یکی از با شور و نشاط ترین مراسم اجتماعی در تاریخ ایران بوده؛ چنانچه این امر در دوره ی قاجار نیز با حرارتی خاص و البته آداب و رسومی منحصر به فرد برگزار می شده است.
آذربایجان شرقی با سابقه ی پیشینه و کهن فرهنگی و اجتماعی خود دارای آداب و رسوم سنن جالب و خاصی است که از جذابیت و ویژگی منحصر برخوردار است که از باورهای دینی و قومی و مذهبی است نشات گرفته است.
یکی از سنت‌های پسندیده در همه جای دنیا امر ازدواج است که هر قوم و ملت برای این امر رسم و سنن خاص خود را داراست و نحوه خواستگاری و مراسم ازدواج و هدایایی که عرضه می‌شود در هر مکانی به روش خاصی اعمال می‌شود.
تحقیق، کسب اجازه، خواستگاری، تعیین مهریه و شیربها، تهیه جهیزیه عروس، نامزدی، عقد، حنابندان و عروسى مراحل ازدواج در این منطقه است.
براى خواستگارى هدایائى چون لباس، پارچه، انگشتری، شیرینی، روغن بومی، عسل، حنا، صابون، دو کله قند و از این قبیل از طرف خانواده داماد به خانواده عروس پیشکش مى‌شود. در نقاط خلج نشین به شیربهاء، ”باشلق" مى‌گویند. هنگام بردن عروسی، در جلوى خانه عروس از جاى خود حرکت نمى‌کند تا وعده یا گوسفندى از پدر داماد بگیرد. به این رسم توکفشى مى‌گویند.
