برای برخی افراد پل فقط یک میانبر و یک مکان برای جابجایی بین دو نقطه است و برای بعضی دیگر فرصتی برای ایجاد یک هنر کاربردی! مهندسان طراح و سازنده این پل ها از این دسته افرادند، آثار هنری آنها را مشاهده کنید.

پل دلیچای که سالیان طولانی راه ارتباطی تهران به شمال بوده، حالا سالیان سال است دارد رو به ویرانی می‌ رود. این پل در فهرست آثار میراث فرهنگی ایران ثبت شده و با اینکه یک بار مرمت شده توانی برای مبارزه و ایستادگی در برابر رد شدن ماشین آلات راهداری ندارد.

چوپانی یک گرگ و یک گوسفند و مقداری علف دارد. و میخواهد از پلی بگذرد که این پل ظرفیت تحمل دو چیز را دارد.

از دیرباز راه‌های بسیاری برای تردد مسافران و کاروان‌های تجاری وجود داشت که به واسطه موقعیت جغرافیایی و عوارض طبیعی در طول تاریخ صدها پل برای سهولت رفت و آمد مسافران روی رودها و دره‌ها ساخته شد که از برخی از آنها هنوز استفاده می‌شود و بسیاری از آنها نیز ویران شده است.

این پل که در میانه به نام بیست و سه پل یا پل راه آهن نامیده می شود، در طول زمان اسامی مختلفی داشته است. عده ای به آن پل شهرچای می گفتند. شَهَرچای نام رودی است که از ارتفاعات قاسیم داغی سرچشمه می گیرد، در نزدیکی میانه رودهای قوروچای، قارلانقو و آیدوغموش به آن می‌ریزند و نهایتا در نزدیکی روستای آچاچی به رود قزل اوزن می‌پیوندد.

شرق‌شناسان و گردشگران در توصیف‌ها و نوشته‌های خود از ایران، هنر معماران این سرزمین را در ساخت پل‌های باشکوه و زیبا را تحسین کرده‌اند؛ سازه‌هایی که امروزه به نمادی از عظمت تمدن ایران قدیم تبدیل شده‌اند.

اگر سری به قاره‌ی سبز بزنید، حداقل با یک دوجین پل برخورد خواهید کرد که با عنوان "پل شیطان" شناخته می‌شوند. اما چه این تفکر ریشه در اساطیر و افسانه‌ها داشته باشد و چه خرافات محلی، بازدید از این پل‌های باستانی خالی از لطف نخواهد بود. در این مطلب سری خواهیم زد به یکی از این سازه‌های دیدنی، با ما همراه باشید.