ربطی به نوع نگاه و سلیقه متفاوت آدم‌ها ندارد؛ اینكه همه به محض ورود به مكانی خاص، نگاه‌شان به یك سمت خیره شود؛ یك شومینه رومی با طراحی ویژه یا قاب عكسی بزرگ وسط دیوار اتاق نشیمن. شاید هم نگاه‌ها به ظرف عتیقه‌ای خاص روی میز ناهارخوری خیره بماند یا دراپه‌های پرده‌های پذیرایی.

بیشتر ما كودكی مان را در خانه‌های بزرگ گذرانده‌ایم. برای همین در نگاه اول آپارتمان‌های كوچك تنگ و دلگیر به نظرمان می‌رسند.

آینه ها و لوازم شیشه ای رنگی، نور شمع ها را در اتاق منعکس می کنند و فضایی مطبوع می آفرینند. در این اتاق حباب های شیشه ای بی رنگ و صورتی آویزان شده و داخل آنها شمع روشن شده است.

برای آشپزخانه بیشتر از لوسترهای آویز استفاده می‌کنند. در ضمن، بیشتر لامپ این فضا نیز بالای کانتر یا جزیره نصب می شوند. اما اگر فضا کافی باشد، در وسط آشپزخانه میز ناهارخوری می گذارند و بهترین محل نصب لوستر نیز می شود بالای میز.

بیشتر ما اعتقاد داریم آپارتمان های کوچک دیگر جایی برای میز ناهارخوری ندارند و باید بی خیال آن شد. اما در این مطلب به شما یاد می دهیم از کمترین فضاها بیشترین استفاده را ببرید. این طور نیست که به زور میز و صندلی را در گوشه ای جا دهیم و دیگر نتوانیم راحت در میان آنها راه برویم.