به جز تو، قلب خودم را، به هیچ کس نسپردم، تو هم غمی به جهانم اضافه کردی و رفتی... «امید صباغ نو»
مرا به یاد خیابانی بینداز پر از پاییز و مردی که دست هایم رابه "مهر" می گرفت.
مسعود بن سعد بن سلمان شاعر نامی نیمهٔ دوم قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم هجری قمری است. اصل او از همدان بوده و بین سالهای ۴۳۸ تا ۴۴۰ در لاهور زاده شده است. دیوان وی مکرر به طبع رسیده و حدود ۱۶۰۰۰ بیت دارد. به غیر از دیوان فارسی، دو دیوان تازی و هندی نیز به او نسبت داده‌اند. حبسیه‌های وی معروف است.
باهفت آسمون پرازگل یاس ومیخک... باصدتادریاپرازعشق واشتیاق وپولک ... یه قلب عاشق بایه احساس بی قراروکوچک ... فقط میخوادبهت بگه تولدت مبارک
از کوری چشم فلک امشب قمر اینجاست... آری قمر امشب به خدا تا سحر اینجاست ... آهسته به گوش فلک از بنده بگوئید ... چشمت ندود این همه یک شب قمر اینجاست
افضل‌الدّین بدیل بن علی خاقانی شروانی متخلّص به خاقانی (۵۲۰ قمری در شَروان - ۵۹۵ قمری در تبریز) از جملهٔ بزرگ‌ترین قصیده‌سرایان تاریخ شعر و ادب فارسی به‌شمار می‌آید. از القاب مهم وی حسان العجم می‌باشد. آرامگاه او در شهر تبریز است. خاقانی از سخنگویان قوی‌طبع و بلندفکر و یکی از استادان بزرگ زبان پارسی و در درجهٔ اول از قصیده‌سرایان عصر خویش است. توانایی او در استخدام معانی و ابتکار مضامین در هر قصیدهٔ او پدیدار است.
مولانا محمد بن خواجه زین‌الدین علی بن جمال‌الدین شیرازی ملقب به جمال‌الدین و متخلص به عرفی از مشاهیر و شعرای شیراز در قرن دهم هجری است. وی درسال ۹۶۳ هجری قمری متولد شد.ز جوانى به سرودن شعر تمایل داشت، دیرى نپایید که در شیراز شهرت یافت و به محافل ادبى آن شهر راه پیدا کرد.
