ما همیشه نمی‌توانیم از فرزندمان در مقابل پستی و بلندی‌های زندگی محافظت کنیم. او بزرگ می‌شود و به ناچار وارد دنیای پر درد و رنج آدم بزرگ‌ها می‌شود. جایی‌که زندگی زخم هایی بر او وارد می‌کند و گاهی اوقات قلبش را می‌شکند. شاهد این لحظات بودن برای ما پدر و مادرها سخت است اما بخشی از زندگی است.

آیا برای تربیت کودکان اصول یکسانی وجود دارد که والدین با رعایت آن اصول بتوانند به نحو مطلوبی عمل کنند؟ هر چند که شاید نتوان اصول کاملا روشنی را برای تربیت بیان کرد، ولی می توان به چند اصل کلی اشاره کرد که فرایند تربیت را آسانتر می کند.

همه والدین قرار گرفتن در این موقعیت را تجربه کرده اند، زمانی که باید برای تادیب فرزند دیگران وارد عمل شوند چون والدین کودک کاری انجام نمی دهند و یا حضور ندارند.

هر وقت که فرزندانتان جمله ی "نمی خواهم" را گفتند بگذارید تا غر بزنند. به این صورت بعد از ظهر آرامتری خواهید داشت.

تقریبا همه والدین دوست دارند کودکان خود را به بهترین شکل ممکن تربیت کنند تا آنها در آینده با مشکلات روحی، جسمی و تربیتی مواجه نشوند. این آرزوی هر پدر و مادری است. اما گاهی همین والدین در این مسیر به طور ناخودآگاه و ندانسته دچار اشتباهاتی می شوند که می تواند برای آینده فرزندان آنها مشکل ساز باشد.