تحقیق، کسب اجازه، خواستگاری، تعیین مهریه و شیربها، تهیه جهیزیه عروس، نامزدی، عقد، حنابندان و عروسى مراحل ازدواج در این منطقه است.
براى خواستگارى هدایائى چون لباس، پارچه، انگشتری، شیرینی، روغن بومی، عسل، حنا، صابون، دو کله قند و از این قبیل از طرف خانواده داماد به خانواده عروس پیشکش مىشود. در نقاط خلج نشین به شیربهاء، ”باشلق" مىگویند. هنگام بردن عروسی، در جلوى خانه عروس از جاى خود حرکت نمىکند تا وعده یا گوسفندى از پدر داماد بگیرد. به این رسم توکفشى مىگویند.
کسی که می خواهد دو ماه کفاره روزه رمضان را بگیرد، باید سی و یک روز آن را پی در پی بگیرد و اگر بقیه آن پی در پی نباشد اشکالی ندارد.
كفّاره روزه یكى از سه چیز است: 1 ـ شصت روز پى در پى روزه گرفتن. 2 ـ شصت مسكین را سیر كردن. 3 ـ یك بنده مومن را آزاد كردن. و در صورتى كه انسان روزه ی ماه رمضان را با چیز حرامى باطل كند، مانند آنكه خداى ناخواسته زنا كند، یا شراب بنوشد، یا لواط نماید، بر او كفّاره ی جمع واجب مىگردد، و كفّاره ی جمع عبارت است از هر سه كفّارهاى كه یاد شد: شصت روز پى در پى روزه بگیرد و شصت فقیر را سیر كند، و یك بنده را آزاد نماید. البتّه علاوه بر اینها توبه و حدّ شرعى بر او واجب مىگردد.
برخی از مراجع تقلید میگویند: «دختران پس از تمام شدن 9 سال قمرى بالغ مىشوند ولى اگر نتوانند بعضى از وظایف مانند روزه را بر اثر ضعف انجام دهند از آنها ساقط مىشود و اگر تا ماه رمضان سال بعد قادر بر قضای آن هم نباشند، قضا نیز ندارد و به جاى آن براى هر روز یک مد طعام به فقیر دهند. شایان ذکر است، این حکم تا زمانی که واقعا قادر بر روزه گرفتن نباشند ادامه دارد و در مورد پسران نیز جاری است.» (آیة الله مکارم شیرازی، ج1، ص 89)
به طور کلی هر گاه روزه دار سهواً یکى از کارهایى که روزه را باطل مىکند، انجام دهد روزهاش باطل نمیشود، اما اگر به خیال این که روزهاش باطل شده، عمداً دوباره یکى از آنها را بجا آورد، روزه او باطل است.
نه چیز روزه را باطل می کند: 1. خوردن و آشامیدن؛ 2. جماع 3. استمناء؛ 4. دروغ بستن به خدا و پیغمبر و جانشینان پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم؛ 5. رساندن غبار غلیظ به حلق؛ 6. فرو بدن تمام سر در آب؛ 7. باقیماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح؛ 8. اماله کردن با چیزهای روان؛ 9. قی کردن. (توضیح المسائل 12 مرجع، ج 1، ص 925، م 1572)
ماه مبارک رمضان با همه برکات و فضایل رو به پایان است و عیدی بزرگ را در پیش داریم که آن روز نیز به تنهایی دارای ارزشها و خیرات بسیاری بوده و برای مؤمنان نویدبخش ساعاتی سرشار از معنویت برای دستیابی به برکات بسیار دنیوی و اخروی است.