گردشگری سلامت این روزها تبدیل به یکی از زیرمجموعه های تخصصی صنعت گردشگری شده است که از یک طرف اشتغال زا خصوصاً برای متخصصان کشور مقصد است و همچنین درآمدزایی و ارزآوری بسیاری برای کشوری که میزبان گردشگران خواهان سلامت اند، است.
در سال 1964 از طرف سازمان ملل و براساس پیشنهاد کنفرانس بین المللی ترانسپورت و جهانگردی آن سازمان در رم تعریفی برای جهانگردی به تصویب رسید که بدین شرح است: فرآیندی که شخص یا گروهی به منظور تفریح، بازدید از نقاط دیدنی، معالجه، مطالعه، تجارت، ورزش و یا زیارت به کشوری غیر از کشوری که در آن اقامت دارند، سفر کنند؛ مشروط براینکه حداقل مدت اقامت آنها از 24 ساعت کمتر و از شش ماه بیشتر نباشد.
توسعه بیش از حد گردشگری بدون توجه به اصول پایداری و احترام به محیط (اعم از طبیعی و انسانی) طی سالیان زیاد، موجب شد تا سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)،به عنوان بزرگ‌ترین نهاد بین‌المللی گردشگری در دنیا در پی یافتن راهکارهایی برای کاستن از اثرات منفی گردشگری بیفتد.
