طالع بینی، فال تاروت، کف بینی، شخصیت شناسی بر اساس ماه تولد، فال ورق، فال ازدواج، پیش بینی آینده، هاله انرژی، هومیوپاتی، چاکرا، سنگ های شفابخش، کارما، راز قانون جذب، انرژی مثبت و اسرار کوانتومی موفقیت عباراتی است که بسیار شنیده ایم. اما شاید برایتان جالب باشد داده های Google Trends درباره جستجوی این اصطلاحات به زبان فارسی از سوی ایرانیان چه می گوید.
کشور قطر در سال 2015 هم خود را با درآمد سرانه 146 هزار دلار در صدر فهرست ثروتمندترین ها قرار داد و بر اساس گزارشات، این روند با سرعت بالایی رو به رشد حرکت خواهد کرد و تا سال 2022 که این کشور میزبان مسابقات جام جهانی فوتبال است، ادامه پیدا می کند.
با داغ شدن بازار شبکه های اجتماعی، تب سلفی گرفتن هم افزایش پیدا کرده است. حالا هرکس می خواهد با گرفتن یک عکس سلفی خارق العاده از خودش و گذاشتن آن در شبکه های اجتماعی، خودی نشان دهد و تعداد لایک هایش را بالا ببرد تا جایی که گاهی این سلفی گرفتن ها از مرز خنده و شوخی گذر می کند و دردسرساز می شود. دردسرهایی که در بعضی از مواقع حادثه می آفریند و صدمات و خسارات ناشی از آن جبران ناپذیر است.
تحصیلات با کیفیت نیز همانند سایر جنبههای زندگی انسان، مستلزم هزینههای بیشتر است. بسیاری از افراد این هزینهها را برای تامین درآمدهای بیشتر و زندگی بهتر در سالهای آینده، تقبل میکنند.
یک بار بیایید و روی ویلچر ما بنشینید تا ببینید می توانید در شهر تردد کنید؟» این تکراری ترین جمله ای است که می توانید از کسانی بشنوید که در شهرهای بزرگ زندگی می کنند و مشکلات حرکتی دارند. تازه فقط آنها نیستند که مدام این درخواست را از مسئولان که به حق شهروندی آنها احترام بگذارند.
غالب معاصران، وقتی صحبت از فرهنگ ایرانی می شود، بی اختیار نقشه فعلی ایران را در نظر می آورند و فرهنگ ایرانی را بر آن منطبق می کنند، اما اهل تحقیق، در ذهن خود نقشه های متعدد عهد هخامنشی و ساسانی یا امپراتوری اسلامی را مجسم می کنند و آن همه دستاوردهای شگرف از فتوحات و پیمان ها گرفته تا علم و هنر و ادبیات و رویدادهای اجتماعی و فرهنگی- را به خود گرفته است.
انجمن های بیداری نسوان در عصر مشروطه، به تأسی از نهادی دفاع از حق آزادی زنان در فرنگ،تشکیل شد. این نهاد، خصوصا برای بهبود سطح سواد میان نسوان تلاش می کرد. مطالبه «زندگی راحت و آزادتر» (مشتمل بر سواد، سلامتی و آزادی تحرک اجتماعی)، پس از عصر مشروطه تا اواسط دهه 50، دستور کار انحصاری فعالان حقوق زنان، چه فرح و اشرف پهلوی در دربار و چه مریم فیروز در حزب توده بود.