بیش از نیم قرن پیش در چنین روزهایی الجزایر پس از هشت سال جنگ میان ارتش آزادی بخش این کشور و فرانسه توانست در سوم ژوئیه ۱۹۶۲ مصادف با 12 تیر 1341 به سلطه 132 ساله فرانسه خاتمه داده و استقلال خود را به دست بیاورد.
نبرد الجزایر که از سال 1954 در این کشور میان استقلال طلبان و نیروهای استعمارگر فرانسه آغاز شد در سال 1962 و پس از رای مثبت مردم این کشور به استقلال پایان یافت و چندی بعد این کشور به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.
نخستین جرقه های جدی استقلال الجزایر از فرانسه پس از پایان جنگ جهانی دوم و در سال 1950 زده شد. در این سال عده ای از جوانان الجزایری تحصیلكرده فرانسه به توصیه فرحت عباس یك سازمان سری برای آزادی الجزایر تشکیل و فعالیت های نظامی و سیاسی برای رسیدن به آزادی الجزایر را آغاز کردند.
آنها چهارسال بعد "جبهه آزادی بخش ملی" و سازمانی نظامی با عنوان "ارتش آزادی بخش الجزایر" به فرماندهی "هواری بومدین" تشکیل دادند و پایگاه هایی در مراكش، تونس و الجزایر ایجاد کردند. چندی بعد و زمانی که جمال عبدالناصر به ریاست جمهوری مصر رسید، قاهره تبدیل به پایتخت حكومت موقت الجزایر به ریاست فرحت عباس شد.
در سال 1958 ارتش آزادی بخش الجزایر به رهبری سرهنگ هواری بومدین، ضربات سختی را بر پیكر ارتش فرانسه وارد ساخت به طوری كه فرانسویان مقیم الجزایر، گروه گروه كشور را ترك می كردند.
در ژانویه 1960 ژنرال دوگل، رئیس جمهور فرانسه طی نطقی در الجزایر خواستار برقراری صلحی شجاعانه شد و ضمن سفری كه به الجزایر كرد با اغلب سران قبایل ملاقات و نسبت به اعطای استقلال به الجزایر اظهار تمایل كرد.
ژنرال دوگل اعلام كرد كه به شرط تشكیل یك كنفرانس صلح میان سران جبهه آزادی بخش ملی و دولت فرانسه در شهر «اویان» و انجام یك رفراندوم حاضر به قبول استقلال الجزایر است.
در 18 مارس 1962 پس از آنكه فرحت عباس موافقت خود را در شهر قاهره به اعضای جبهه آزادی بخش ملی در مورد مذاكرات اویان ابلاغ كرد این كنفرانس به ریاست كریم بلقاسم تشكیل شد و فرانسه قبول كرد كه به الجزایر استقلال دهد و زندانیان الجزایری را آزاد كند.
در اول ژوئیه 1962 طی یك رفراندوم، 90 درصد از مردم الجزایر خواهان جدایی از فرانسه و استقلال كشور خویش شدند و مقرر شد كه سوم ژوئیه 1962رسما به این كشور استقلال داده شود. به مناسبت سالگرد استقلال الجزایر در سه گزارش تصویری وقایع جنگ و استقلال الجزایر از سال 1957 تا 1962 را مرور می کنیم؛ ریموند دو پاردون، مارس ریبود، جورج راجر و کرین تاکونیس عکاسان این مجموعه هستند.
