خیلی از اشخاص مریض به اندازه مشخصی از دارو در دراز مدت نیاز دارند . مثلا شخصی که دچار بیماری آرتریت و التهاب مفصل است باید بطور متمادی از داروی ضد التهاب استفاده کند. مشخص است که پژوهشگران در پی شیوه هایی باشند تا با استفاده از یک بار مصرف دارو بیمار را از استفاده مکرر آن رها کنند. قرص هایی که داروهای مسکن را به آهستگی آزاد میکند میتواند راه حلی برای این موضوع باشد. استفاده روزی یک بار از این قرص ها میتواند موثر باشد.

استفاده از دارو ها بر روی مواد پلیمری که به آهستگی به توسط بدن تجزیه میشوند راه حل دیگر این مشکل است. با استفاده از این روش دانشمندان توانسته اند تا داروهایی را در مدت چند هفته و بتدریج آزاد کرده و به بدن برسانند.

اینک محققانی از MIT توانسته اند بر اساس همین راه حل روشی را ابداع کنند تا دارو در یک بازه زمانی ۱۴ ماهه آزاد شود. آنها توانسته اند تا داروی دیکلوفناک را بر روی یک فیلم در معیارهای نانو قرار دهند تا با رها شدن تدریجی دارو در مدت ۱۴ ماه بتوانند آنر ا به آهستگی و بطور مداوم به بدن برسانند.

با استفاده از این روش بیمار نه تنها نیازی به استاده مکرر از دارو نخواهد داشت بلکه میتوان دوز های بالاتری از دارو را بدون اینکه تاثیری بر کل بدن داشته باشد به نقاط هدف رساند.