دکتر جلیل امیدیان ، چشم پزشک در این باره می گوید:

«ناخنک به طور معمول به شکل ضایعه‌ای گوشتی در قسمت داخلی ملتحمه چشم ایجاد می‌شود.

ناخنک چشم تا قبل از اینکه به بافت قرنیه ورود پیدا کند «پنیکولا» نامیده می‌شود که به صورت ضایعه پرخون و قرمز در قسمت داخلی چشم ظاهر می‌شود.

ممانعت از برخورد با عوامل به وجود آورنده ناخنک چشم، یکی از عوامل توقف رشد آن است.

تا زمانی که ضایعه ایجاد شده قرنیه چشم را درگیر نکرده است، مشکل خاصی برای فرد ایجاد نمی‌شود، اما از زمان درگیر شدن قرنیه ضایعه «پنیکولا» تبدیل به ناخنک می‌شود.

چنانچه ناخنک چشم بزرگ نباشد و پیش روی به سمت قرنیه نداشته باشد، می‌توان با استفاده از درمان های دارویی آن را کنترل کرد.

عمل جراحی به منظور برداشتن ناخنک تنها زمانی انجام می‌شود که پیش روی ناخنک بر روی قرنیه چشم، مشکلاتی را برای بینایی فرد ایجاد کرده باشد.

کشاورزان و دامداران به دلیل شرایط محیطی بیش از دیگران در معرض ابتلا به ناخنک هستند. استفاده از عینک آفتابی تا حد زیادی می‌تواند مانع از ایجاد ناخنک شود.»

به افرادی که در مناطق آفتابی زندگی می‌کنند و در معرض تابش نور آفتاب هستند توصیه می‌شود از کلاه لبه‌دار و عینک آفتابی استفاده کنند تا احتمال ابتلا به بیماری ناخنک کاهش یابد.

ناخنک چشم قابل درمان است

ناخنک چشم که تحت عنوان پتریژیوم از آن نام برده می‌شود، یک ضایعه گوشتی مثلثی شکل است که از قسمت سفیدی چشم شروع شده و تا سیاهی چشم یا قرنیه امتداد پیدا می‌کند و از آنجا که در چشم، رگ‌های خونی زیادی وجود دارد با رشد ناخنک رنگ آن به صورتی یا قرمز تغییر خواهد کرد.

پس از بیماری آب مروارید، ناخنک از شایع‌ترین بیماری‌های چشمی است.

اگرچه هنوز علت اصلی ابتلا به ناخنک مشخص نشده است، اما به نظر می‌رسد این بیماری یکی از عوارض اشعه فرابنفش نور آفتاب است، به عبارت دیگر قرار گرفتن در معرض تابش نور آفتاب یا محیط‌های پرگرد و غبار ازجمله عوامل زمینه‌ساز ابتلا به این بیماری هستند و به همین علت افرادی که مدت زمان بیشتری در فضاهای باز فعالیت می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به ناخنک چشم خواهند بود.

در مراحل اولیه ابتلا به این بیماری که ضایعه ایجاد شده در چشم کوچک باشد و روی سطح قرنیه چشم را نگرفته باشد، علائم بیماری خفیف‌تر است، اما به تدریج و با پیشرفت این بیماری، فرد با مشکلاتی مانند سوزش، خارش و قرمزی چشم مواجه خواهد شد که البته در موارد پیشرفته‌تر که این ضایعه در سطح چشم گسترش پیدا کرده باشد موجب تاری دید فرد بیمار خواهد شد.

علاوه بر کاهش بینایی، بیماری ناخنک عوارض چشمی دیگری مانند آستیگماتیسم را نیز موجب می‌شود که خوشبختانه نابینایی و عوارض چشمی ناشی از ناخنک قابل معالجه و درمان است و در شرایطی که رشد ناخنک در چشم بخشی از قرنیه را نیز درگیر کند، یا موجب ناراحتی فرد بیمار و عدم امکان استفاده از لنزهای تماسی شود، ضایعه ایجاد شده در چشم از طریق عمل جراحی برداشته خواهد شد.

در این جراحی، بافت سالم، سلول بنیادی یا بافت پیوندی از ملتحمه‌ جایگزین بافت آسیب‌دیده چشم خواهد شد و در شرایطی که ناخنک چشم قرنیه را نیز تحت تاثیر قرار داده باشد، لازم است فرد بیمار تحت عمل جراحی پیوند قرنیه نیز قرار گیرد.

یکی از مهم‌ترین مشکلات افرادی که تحت عمل جراحی ناخنک قرار می‌گیرند امکان بازگشت مجدد این ضایعه در سطح چشم است که البته تجویز داروهای مناسب برای جلوگیری از رشد مجدد ناخنک می‌تواند نقش مهمی در بازگشت مجدد این بیماری داشته باشد.

اگر ناخنک کوچک باشد و از نظر ظاهری مشکلی برای فرد بیمار ایجاد نکند، بیمار نیاز به اقدامات درمانی خاصی نخواهد داشت.

در افرادی که به ناخنک مبتلا هستند، ورود آب به چشم‌ها موجب سوزش و قرمز شدن چشم خواهد شد و بنابراین، این گروه از بیماران باید دقت داشته باشند تا از ورود آب به چشم‌ها جلوگیری شود.

به افرادی که در مناطق آفتابی زندگی می‌کنند و در معرض تابش نور آفتاب هستند توصیه می‌شود از کلاه لبه‌دار و عینک آفتابی استفاده کنند تا احتمال ابتلا به بیماری ناخنک کاهش یابد.

به افرادی که در مناطق آفتابی زندگی می‌کنند و در معرض تابش نور آفتاب هستند توصیه می‌شود از کلاه لبه‌دار و عینک آفتابی استفاده کنند تا احتمال ابتلا به بیماری ناخنک کاهش یابد.