اسم بیماری ام.اس که می‌آید، بسیاری از افراد می‌ترسند و نگران می‌شوند؛ نمی دانند ام.اس چیست، چطور می‌آید و چه عوارضی ایجاد می‌کند. اما مهم ترین نکته، شناخت ام.اس و عوارض ناشی از آن است تا بتوانیم به بهترین شکل با آن برخورد کنیم.

وظیفه سیستم عصبی، انتقال پیام از مغز به اندام هاست. ام.اس باعث می‌شود گلبول‌های سفید که وظیفه محافظت از بدن را دارند به کارکرد این سیستم آسیب وارد کنند و نتیجه این سیستم در فرد مبتلا به صورت علائمی چون نبود تعادل، تاری چشم، دوبینی و در مراحل پیشرفته حتی به شکل ناتوانی در راه رفتن نمایان شود.براساس اعلام انجمن ام.اس ایران در زمان حاضر در ایران و جهان، ام.اس با مصرف داروهای موجود، کنترل استرس و انجام فعالیت‌های ورزشی توسط فرد مبتلا به راحتی قابل کنترل است.

تشخیص ام.اس

فرد مبتلا به ام.اس در مراحل اولیه ممکن است فقط با شرح حال و سابقه ای از نشانه‌های مبهم و نامشخص که به صورت پراکنده و در یک دوره زمانی نسبتا طولانی رخ می‌دهد به پزشک مراجعه کند. البته در این مواقع، علائم می‌تواند به بسیاری از شرایط و مشکلات دیگر پزشکی نیز نسبت داده شود.حتی زمانی که فرد چندین نشانه از ام.اس را داشته باشد، بیش از آن که پزشک معالج، بیماری را تشخیص دهد این نشانه ها باید با معیارهای ام.اس مطابقت یابد. بنابراین تنها زمانی می‌شود ام. اس را تشخیص داد که دو قسمت مختلف در سیستم اعصاب مرکزی تحت تاثیر قرار گرفته و این اثرات حداقل ۲ بار با فاصله زمانی یک ماه از یکدیگر تجربه شده باشد، همچنین لازم است که با استفاده از MRI ، این صدمات مشاهده و تشخیص داده شود.

علل و علائم ام.اس

تاکنون هیچ علت خاصی برای ام.اس مشخص نشده است و پاسخ دقیقی برای این سوال در دست نیست اما بیماری ام.اس، به دلیل تخریب و آسیب دیدن غلاف میلین ایجاد می‌شود.ام. اس با علائم متفاوتی همچون تاری دید، مشکلات حسی و حرکتی، نبود تعادل نمایان می‌شود.
 

نوع این علائم و روند پیشرفت آنها نیز با توجه به محل آسیب ها در دستگاه مرکزی عصبی متفاوت خواهد بود. وجود علائمی مانند خواب رفتن اندام ها، سرگیجه، دو بینی ،کاهش ناگهانی دید یک چشم می‌تواند نشانه شروع بیماری باشد اما بسیاری از این علائم، بدون اینکه نشانه ای از ام.اس باشد، برای برخی اتفاق می‌افتد و به واقع با گذرا و موقت بودن این علائم، جای نگرانی وجود ندارد و همیشه دلیلی برای ابتلا به ام.اس نیست.

ام.اس و ورزش

ورزش کردن برای مبتلایان به ام. اس مفید و حتی ضروری است. اما چه ورزشی برای این افراد مناسب است ؟در گذشته می‌گفتند مبتلایان به ام.اس به دلیل حساسیتی که به گرما دارند، نباید مشغول ورزش شوند و انجام فعالیت فیزیکی را به ضرر این افراد می‌دانستند.امروزه، اما چنین طرز فکری تائید نمی شود و در مطالعات متعدد این موضوع را رد کرده اند. آن طور که مطالعات اخیر نشان می‌دهد ورزش، تناسب اندام و وضعیت سلامت روان همه افراد را بهبود می‌بخشد بر همین اساس هم توصیه می‌شود مبتلایان به ام.اس در حد توانشان ورزش کنند و فعالیت‌های فیزیکی را به برنامه روزانه شان بیفزایند.

ام.اس و خانواده

گاهی اوقات اعضای خانواده و اطرافیان فرد مبتلا نمی توانند تاثیر ام.اس را بر کیفیت زندگی فرد و شرایط اجتماعی و شغلی او درک کنند. چه بخواهیم و چه نخواهیم، ابتلا به ام.اس می‌تواند بر جنبه‌های مختلف زندگی شخصی و خانوادگی فرد مبتلا اثر بگذارد.این مشکلات به خصوص زمانی که فرد مبتلا به ام.اس دچار علائمی باشد که توسط دیگران قابل لمس یا درک نیست، مانند احساس خستگی، بیشتر به چشم می‌آید.بنابراین زمانی که شخصی به این عارضه مبتلا می‌شود، لازم است سایر افراد خانواده همراهی و همکاری لازم را داشته باشند تا احتمال بروز چنین مشکلاتی به حداقل برسد.

حقایقی درباره ام.اس

مسری نیست.بیش از ۲ میلیون تن در سراسر جهان به این بیماری مبتلا هستند که ابتلا در زنان شایع تر از مردان است.علت اصلی هنوز مشخص نیست و درمان قطعی ندارد ولی با استفاده از داروهای موجود قابل کنترل است.
 

ارثی نیست و به طور مستقیم از والدین به فرزندان منتقل نمی شود اما متخصصان می‌گویند استعداد ژنتیکی می‌تواند در ابتلا به آن موثر باشد.معمولا در سنین ۲۰ تا ۴۰ تشخیص داده می‌شود، اگرچه که ممکن است سال ها قبل از آن شروع شده باشد.

ام.اس و شیردهی

شیردهی مادر مبتلا، احتمال عود بیماری را افزایش نمی دهد و یا باعث کاهش توانایی او نمی شود. علاوه بر این، شیردهی حتی می‌تواند اثر محافظتی برای مادر داشته باشد.