در طول تاریخ، هواپیماها اشکال مختلفی به خود گرفته اند و از بشقاب پرنده گرفته تا لوله های توخالی همگی طرح هایی هستند که روی این وسایل پیاده سازی شده اند. البته همه این طرح ها موفق نبوده اند اما خالی از لطف نخواهد بود اگر نگاهی بیاندازیم به نوآوری هایی که از سوی مهندسان و طراحان این صنعت در برهه ای از تاریخ ارائه شدند و رنگ واقعیت به خود گرفتند.
در ادامه این مطلب با ما باشید تا برخی از عجیب ترین هواپیماهای به پرواز درآمده در تاریخ را با یکدیگر از نظر بگذرانیم.
De Lackner Aerocycle
Aerocycle که در واقع نوعی سکوی پرنده به شمار می رفت توسط ارتش ایالات متحده آمریکا و به عنوان ابزاری برای شناسایی و مراقبت مورد استفاده قرار می گرفت و نخستین بار هم در پایانه نظامی Brooklyn به سال 1955 میلادی مورد آزمایش قرار گرفت. این وسیله سرعتی بالغ بر 110 کیلومتر بر ساعت داشت و برای استفاده از آن نیز تنها کافی بود سربازان یک جلسه آموزشی 20 دقیقه ای را پشت سر بگذارند. اما خود سکو بیش از اندازه در برابر سوانح آسیب پذیر بود و در جریان مراحل نخست تست نتوانست نظر مقامات نظامی آمریکا را جلب نماید و به همین خاطر کل پروژه آن متوقف شد.
Nemeth Parasol
دانشجویان دانشگاه میامی نمونه اولیه ای از یک هواپیمای عجیب و غریب را ساختند که طرح اولیه اش را هم فردی به نام استیون نمث ارائه کرده بود تا نشان دهد که می توان از یک بال دایره ای برای به پرواز درآوردن هواپیما استفاده کرد. بال گرد ابداعی توسط نمث همچنین می توانست نقش یک چتر نجات را ایفا کند و در صورتی که موتور از فعالیت باز می ماند وارد عمل شود و هواپیما را به آرامی و نرمی روی زمین فرود بیاورد. این محصول علیرغم پرواز موفقیت آمیزش در سال 1934 میلادی، هیچگاه به مرحله تولید انبوه نرسید.
Avero Canada VZ-9 Avrocar
تصویری که می بینید ابدا به بشقاب پرنده یا سفینه فضایی مربوط نمی شود و در عوض طرحی مربوط به بمب افکنی است که توسط دولت کانادا اوایل دهه 50 میلادی ارائه شده. این وسیله برای آنکه بتواند به صورت عمودی از روی زمین بلند شود مجهز به دو موتور توربو جت بود که نیروی رانشی را به سمت زمین هدایت می کردند و بالشتکی از هوا را زیر آن ایجاد می نمودند. پروژه در سال 1961 میلادی کنسل شد و دو نمونه ساخته شده از این هواپیما حالا در موزه حمل و نقل ارتش آمریکا و همچنین موزه ملی نیروی هوایی این کشور در معرض دید بازدیدکنندگان قرار داده شده اند.
Vought V-173
این پرنده که با نام مستعار پنکیک پرنده شناخته می شد توسط فردی به نام چارلز زیمرمن طراحی شد تا در جریان جنگ جهانی دوم و دفاع در مقابل حملات ژاپن از روی تانک ها و کشتی های آمریکایی به پرواز درآید. شرکتی به نام Chance Vought پنکیک پرنده را تولید کرد و آن را به پرواز درآورد، اما بعد از آن هیچ نمونه دیگری از آن تولید نشد. نیروی دریایی آمریکا نیز این هواپیما را در سال 1960 میلادی به موزه ملی هوا و فضا داد. بعد از آن سال ها، گروهی از کارکنان شرکت Chance Vought گرد هم آمدند و هشت سال زمان را صرف بازسازی این هواپیما کردند و عاقبت در سال 2012 میلادی آن را رونمایی کردند.
Northrop XB-35
در جریان جنگ جهانی دوم، نیروی هوایی آمریکا، درخواست خود برای خرید هواپیمایی را مطرح کرد که بتواند با هر بار سوخت گیری 16 هزار کیلومتر را طی کند و همزمان تا 5 تن بار را نیز حمل کند (احتمالا منظور بمب بوده). بمب افکن یاد شده توسط جک نورتروپ طراح هواپیما و بنیانگذار شرکت Northrop طراحی و تولید شد اما مشکلاتی که در سیستم های رانشی این هواپیما وجود داشت ناپایداری آن حین حرکت را موجب می شد. جنگ پیش از اتمام فرایند توسعه این هواپیما خاتمه یافت و پروژه نیز در سال 1950 به کلی متوقف گردید.
McDonnell XF-85 Goblin
گوبلین را می توان کوچک ترین جنگنده مبتنی بر جت در دنیا خواند که برای اتصال به هواپیماهای بمب افکن و حفاظت از کشتی های میزبان آن در صورت بروز درگیری های دریایی طراحی شده بود. گوبلین خوب پرواز می کرد اما هیچگونه پایه یا مکانیزمی برای فرود نداشت و باید به یک میزبان متصل می شد. از همین رو خلبانان برای اتصال آن به هواپیماهای بمب افکن ضمن پرواز با مشکل روبرو بودند و به همین خاطر پروژه تست آن در سال 1949 میلادی متوقف شد.
Aero Spacelines B377PG Pregnant Guppy
این پرنده آهنی که در اصل برای حمل محموله های حجیم مرتبط با پروژه آپولوی ناسا ساخته شده بود نخستین بار در سال 1962 میلادی آزمایش شد. در اولین ماموریت نیز از این هواپیما برای انتقال بخش های مختلف راکت های Saturn 5 به پایگاه کیپ کاناورال استفاده شد. بعدها نسخه های دیگری از این هواپیما با نام های Super Guppy و Super Guppy Turbine ساخته شدند و از آنها برای انتقال قطعات ایستگاه فضایی بین المللی تولید شده در اقصی نقات دنیا استفاده گردید.
Amphibious Plane
این هواپیما توسط اتحادیه جماهیر شوروی با هدف دفاع در برابر زیردریایی های آمریکایی ساخته شد که درجریان جنگ سرد موجودیت آن را تهدید می کردند. رابرت بارتینی دانشمند ایتالیایی، این هواپیما را طوری طراحی کرد که بتواند برای پایش اهداف زیر آبی سطح آب اقیانوس ها را بپیماید. تنها دو نمونه اولیه از این محصول ساخته شدند که اولی در سپتامبر 1972 (بدون پایه های آبی اش) تست شد و نسخه دیگر هم که هم اکنون وجود دارد در موزه نیروی هوایی آمریکا در مونینو قرار دارد.
Rutan Boomrang
برت روتان مهندس هوافضاست که در سال 1996 میلادی این هواپیما را طراحی کرد و مکانیزم آن به شکلی است که اگر یکی از موتورهایش از کار می افتاد به راحتی قابل کنترل بود. عدم تقارن این پرنده نیز آن را از سایر هواپیماهای دو موتوره متمایز می کرد و باعث می شد که کارشناسان آن را به عنوان گزینه ای ایمن تر در صورت بروز مشکلات فنی در نظر بگیرند. بیشینه سرعت عنوان شده برای بومرنگ نیز برابر با 489 کیلومتر بر ساعت عنوان شد.
Proteus High-Altitude Aircraft
این هواپیما نیز درست مانند بومرنگ توسط برت روتان طراحی شد و در واقع نقش نوعی سیستم رله مخابراتی را ایفا می کرد؛ بدان معنا که حامل یک سیستم آنتن برای انتقال داده های پهن باند بود. نخستین پرواز آزمایشی این هواپیما در سال 1998 میلادی و دیگری در سال 2000 انجام گرفتند و نام آن را به عنوان سومین هواپیمای ارتفاع بالا (Proteus قادر بود در ارتفاع 19 کیلومتری زمین به پرواز درآید) به ثبت رساندند.
کشتی هوایی هیبریدی لاکهید مارتین
هواپیمای P-791 لاکهید مارتین در سال 2006 میلادی به پرواز درآمد تا تکنولوژی کشتی هوایی هیبریدی (Hybrid Airship) این شرکت را به نمایش بگذارد. این پرنده در اصل بالن پرشده ای از هلیوم بود که برای حمل کالا و تحویل بار به مناطق دور افتاده ساخته شده بود.
P-791 قادر بود هم روی زمین و هم روی آب بنشیند و برای حرکت تنها یک دهم میزان مورد نیاز بابت هر تن وزن هلیکوپترها را نیاز داشت. لاکهید مارتین برای تولید این پرنده با شرکتی به نام Straightline Aviation قرار دادی به ارزش 480 میلیون دلار در ماه مارس به امضا رساند.
