پژوهشگران دریافته اند رابطه ای میان سطح هورمون اُکسی توسین در مادر باردار و اندکی پس از تولد فرزند و جدایی این پدر و مادر جوان وجود دارد. این هورمون این احتمال را مطرح می کند که آیا آنها در دو سال و نیم اول پس از تولد فرزندشان با هم رابطه  مناسبی خواهند داشت یا رابطه شان به طلاق و جدایی خواهد انجامید.

نتایج این پژوهش در 29 ژانویه سال 2015 در جلسه سالیانه انجمن شخصیت شناسی و روان شناسی اجتماعی در سن دیگو برگزار شد  توسط رهبر گروه "جنیفر بارتز" مطرح شد. جنیفر بارتز با تخصص روان شناسی از دانشگاه مک گیل کانادا نتایج این پژوهش را مطرح کرد. وی گفت: " آنچه داده ها بیان می کنند این است که سطح اکسی توسین اندک در مادر جوان به ریسک جدایی و تخریب رابطه زناشویی در دو سال و نیم ابتدای زندگی فرزندشان مربوط است.

نتایج این پژوهش نشان می دهد تعداد کلی افرادی که در طی دوسال پس از تولد فرزندشان از هم جدا شده اند بسیار اندک بوده است. با این حال در این پژوهش ما به دنبال آن بودیم که دریابیم چگونه هورمون ها بر روابط زناشویی اثر می گذارند. شاید با تغییر همین هورمون هاست که افراد با استرس و اضطراب مواجه می شوند". بارتز در ادامه می گوید:" به صورت ایده آل هدف ما استفاده از روش های علم عصب شناسی برای عمق بخشیدن به درک و فهم ما از فرایند های بیولوژیک اثرگذار بر روندهای روان شناسی است."

قدرت پیش بینی اکسی توکسین

 اکسی توسین مولکولی قوی است که هورمون ارتباط های اجتماعی در جانداران شناخته می شود. بررسی هایی که بر روی انسان ها انجام شده ما را به این نتیجه رسانده است که این هورمون بر رفتار والدین و مراقبت از نوزاد دیگران اثر می گذارد. در مطالعه ای جدید باترز و همکارانش بزاق 341 مادر باردار را در سه ماهه اول بارداری جمع آوری کردند. این داده ها در سه ماهه سوم و هفته های هفتم تا نهم پس از تولد نیز گردآوری شد.  از 188 زنی که پیگیری شدند، حدود نود درصد یعنی صد و هفتاد نفر هنوز هم با همسر اولشان زندگی می کردند. و هفت زوج از هم جدا شده اند. همچنین بقیه افراد پیش از تولد فرزندشان از هم جدا شده بودند  و مجدداً ازدواج کرده بودند. بنابراین به ندرت اتفاق می افتد که همسران در چند سال ابتدای تولد و زندگی فرزندشان از هم جدا شوند، حتی اگر مشکلی در روابط شان داشته باشد؛ آنها سعی می کنند به خاطر کودکشان به زندگی مشترک شان ادامه بدهند.همچنین هفت نمونه ای که از هم جدا شده بودند؛ علت جدایی شان بررسی نشد.

بارتز در بیان علت جدایی می گوید:" با وجودی که دلایل بسیاری برای جدایی این هفت نمونه ممکن است وجود داشته باشد؛ اما هر هفت نفر نمونه که از همسرشان جدا شده اند، سطح اکسی توسین اندکی در طی اولین سه ماهه بارداری شان و یا پس از آن نسبت به زمانی که همچنان با همسرشان زندگی می کردند داشتند.

هر واحد افزایش اکسی توسین در اولین سه ماهه بارداری عدد نجات رابطه را تا هفت برابر و هر واحد افزایش اکسی توسین پس از زایمان هم عدد نجات را تا نه برابر افزایش می دهد.

نوزادان بی قرار: اگرچه همه این نتایج به این معنی نیست که سطح اندک اکسی توسین باعث طلاق می شود، اما این احتمال وجود دارد که با اثر این هورمون در نگهداری پیوند، زنانی با اکسی توسین بالا، ممکن است ملایم تر با نوزادشان رفتار کنند. هر پیشرفتی در رابطه و پیوند میان مادر-نوزاد می تواند اثری موجی بر شرایط کلی خانواده خواهد داشت. و برعکس اکسی توسین زیاد می تواند نشانه رویکرد آرامش  و دوستی برای عبور ازاسترس و مدیریت استرس ، نسبت به " دعوا و گریز" باشد. مادرانی که بیشتر تمایل به حمایت دارند تا تمایل به فرار،  راحت تر با نوزاد تازه متولد شده مواجه می شوند.

احتمال سوم این است که سطح اکسی توسین یک زن، انعکاس ویژگی های وی نیست؛ بلکه انعکاسی از موقعیت و شرایط وی است. زمانی که سطح هورمون اندک است به اندازه زنانی با سطح بالای اکسی توسین که اجتماعی هستند، از همسرانشان حمایت می کنند. به عبارت دیگر، چیزی در وضعیت زندگی زن خراب بوده است و سطح اندک اکسی توسین تنها نشانه ای هشداردهنده است. پرسش بزرگتر همچنان باقی است، و آن نقش همسران در این پازل زیبا، اعجاب انگیز، در عین حال حل نشده است! باوجودی که این مطالعه دیدگاه های جالبی را مطرح کرد اما معماهای بیشتری را پیش روی پژوهشگران قرار داده است.