یوئیت به التهاب بافت یوه چشم گویند. یوه لایهٔ میانی چشم است و شامل عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه می‌باشد. بسیاری از انواع یووئیت مزمن هستند.

علائم یوئیت:

علائم یووئیت عبارتند از:

* حساسیت به نور

* تاری دید

* درد و قرمزی (قرمزی دور قرنیه)

*  ریزش اشك از چشم

* اجسام شناور در میدان بینایی

البته علائم یوئیت بستگی به محل درگیری التهاب در سیستم یووه‌آ دارد.

اهمیت یووه‌آ چیست؟

بیشتر عروق خونی تغذیه كننده چشم در یووه‌آ می‌باشد. التهاب یووه‌آ می‌تواند بر قرنیه,‌ شبكیه, صلبیه و قسمت‌های حیاتی دیگر چشم تأثیر گذارد. از آنجایی كه یووه‌آ در مجاورت بسیاری از قسمت‌های مهم چشم قرار دارد لذا التهاب این لایه از چشم ممكن است دید را تهدید نموده و از التهاب‌های شایع‌تر لایه‌های بیرونی چشم شدیدتر باشد.

انواع یووئیت:

بیماری یوئیت قدامی: به التهاب عنبیه به تنهایی و یا به التهاب عنبیه و جسم مژگانی یوئیت قدامی اطلاق می‌شود.

یوئیت میانی: به التهاب جسم مژگانی یوئیت میانی گفته می‌شود.

یوئیت خلفی: به التهاب مشیمیه گفته می‌شود. یوئیت میانی و یوئیت خلفی معمولاً بدون درد هستند. نشانه‌های یوئیت خلفی و یوئیت میانی شامل، کاهش دید و مگس پران (دیدن سایه‌ای متحرک شبیه مگس در میدان بینایی) بوده و معمولاً دو طرفه‌است. بیشتر بیماران دچار یوئیت میانی، در سنین طفولیت یا جوانی مبتلا می‌شوند.

یوئیت منتشر: به التهاب در همهٔ قسمت‌های یوه یوئیت منتشرگفته می‌شود. یوئیت قدامی شایع‌ترین نوع یووئیت است. نشانه‌های یوئیت قدامی ممکن است تنها در یک چشم بروز کند. بیمار ممکن است درد خفیف تا شدید، قرمزی چشم و حساسیت به نور داشته باشد. ممکن است دید بیمار نیز دچار کاهش شده باشد.

بیماری یووئیت منتشر مجموعه‌ای از نشانه‌های همهٔ انواع را دارد.

علل یوئیت چیست؟

علل یوئیت بسیار گوناگون است از جمله: 

- ویروس (مانند شینگل، مامپس یا هرپس)

- قارچ (مانند هیستوپلاسموزیس)

- پارازیت (مانند توكسوپلاسموزیس)

ممكن است باعث ایجاد یوئیت شوند. در بسیاری از موارد علت ابتلا به بیماری یوئیت ناشناخته است. همچنین یووئیت ممكن است در نتیجه آسیب به چشم یا ناشی از بیماری باشد كه در نقاط دیگر بدن رخ داده است (مانند آرتریت). ایجاد التهاب در یك چشم ممكن است در نتیجه آسیب شدید چشم دیگر باشد(یووئیت همدرد Sympalhetic).

عوارض بیماری یوئیت چشم:

ممکن است بیماری یووئیت منجر به برخی عوارض از جمله آب مروارید، کاهش یا افزایش فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه و کراتوپاتی باند شکل (Band keratopathy) شود. هر یک از این عوارض ممکن است منجر به کاهش دید شود. بیماری یوئیت چشم ممکن است در هر سنی بروز کند.

چگونگی تشخیص بیماری یوئیت چشم:

انجام معاینه دقیق چشم توسط چشم پزشك به هنگام بروز علائم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. التهاب درون چشمی ممكن است برای همیشه روی بینایی اثر بگذارد یا گاهی به نابینایی منجر شود. چشم پزشك از وسایل ویژه‌ای استفاده كرده، درون چشم را معاینه می‌كند و غالباً بر همان اساس تشخیص بیماری را می‌دهد.

در برخی شرایط انجام آزمایش‌های خونی، آزمایش‌های پوستی عكس از سینه و گاهی حتی نمونه‌برداری به طریقه جراحی از چشم ممكن است در تشخیص مفید باشند از آنجایی كه بیماری یوئیت می‌تواند با وجود بیماری در قسمت‌ های دیگر بدن همراه باشد، لذا ارزیابی و درك سلامتی عمومی بیمار حائز اهمیت است. این كار ممكن است نیازمند انجام مشاوره با متخصصین پزشكی دیگر باشد.

درمان یوئیت:

بیماری یوؤیت جدى است كه مى تواند عوارض دائمى روى چشم بگذارد، بنابراین باید بلا فاصله بعد از تشخیص، درمان بیماری یوئیت چشم را شروع شود.

معمولا استروئید (كورتون) به شكل قطره به همراه قطره سیكلوپلژیك مثل تروپیكامید جهت كاهش درد و التهاب تجویز می‌شود. بسته به نوع و شدت بیماری ممكن است استروئید به صورت تزریق اطراف چشم ویا قرص خوراكى نیز تجویز گردد. یوئیت قدامی بدلیل گرفتاری قسمت های قدامی چشم، معمولا با قطره قابل درمان است.

گاهی در درمان یوئیت از داروهای دیگری كه باعث كنترل التهاب می شوند و اصطلاحا به آنها ایمونوساپرسیو (سرکوبگر سیستم ایمنی) گفته می شود، استفاده می گردد. این داروها و همچنین استروئیدها ممكن است عوارضی ایجاد كنند كه شامل گلوكوم، كاتاراكت، افزایش قند خون، افزایش فشار خون، مشكلات كلیوی و پوكی استخوان می باشند.

بنابراین بسیار مهم است كه فردی که دارای بیماری یوئیت است دستورات دارویی پزشك را بدقت اجرا کند و بیمار بطور منظم تحت معاینه و پیگیری قرار گیرد، تا پیشرفت بیماری و یا عوارض ناشی از داروهای یوئیت تحت كنترل باشد. گاهی در یوئیت های مزمنی كه لازم است سالها دارو مصرف كنند، دارو را به صورت مخازنی در داخل چشم كاشته، و دارو به مدت چند ماه یا سال بتدریج در داخل چشم آزاد می گردد.