میکروسیلیس یک محصول فرعی از کوره های قوس الکتریکی در جریان تولید آلیاژهای فروسیلیس می باشد. این ماده با داشتن بیش از 08 درصد سیلیس با حالت غیر کریستالی و به شکل ذرات بی نهایت ریز با قطر متوسط 0.1 میکرون است و برای استفاده به عنوان یک ماده سیمانی در بتن بسیار مناسب بوده و با استاندارد ASTM C1240 مطابقت دارد.

هم چنین افزودن میکروسیلیس به مخلوط بتن باعث می گردد Sio2 فعال آن با محلول هیدروکسیدکلسیم Ca(OH)2 آزاد موجود در منافذ موئین بتن ترکیب گردد و کریستال سیلیکات کلسیم نامحلول تولید نماید (خاصیت پوزولانی) و در نهایت باعث تراکم ساختار خمیر سیمان و کاهش نفوذپذیری و افزایش مقاومت فشاری بتن و افزایش مقاومت آن در برابر فرسایش، کاهش قابل توجه نفوذپذیری و تراوش آب و همچنین یونهای کلر، سولفات ها و سایر مواد شیمیایی مخرب به داخل بتن گردد.
 

فروسیلیسیم و اکسیژن زدایی در صنایع متالورژی

سیلیسیم نسبت به بسیاری از فلزات اصلی در صنایع متالورژی (آهن. مس. نیكل. كرم و...)  میل ترکیبی  بیشتری با اکسیژن دارد و از این رو برای بسیاری از آلیاژ های صنعتی به عنوان اكسیژن زدا به كار می رود كه از آن جمله می توان به كاربرد این عنصر در صنایع تولید فولاد و ریخته گری برای كاهش اكسـیژن محلول در مذاب فولاد اشاره نمود.

سیلیسم به عنوان اكسیژن زدا در فولاد ها عموماً به صورت خالص به كار نمی رود و اغلب تركیبات آمیژانـی فروسیلیسیم و سیلیكو منگنز و فروسیلیكو آلومینیوم و یا سیلیكو كلسیم مورد استفاده قـرار مـی گیـرد.

مهمترین عامل در انتخاب سیلیسیم (همراه و یا بدون آلومینیوم) به عنوان اكسیژن زدا در فولاد ها بشـرح زیر است:

• چگالی سیلیس حدود 2 تا 4/2 بوده و از این رو با توجه به رابطه استوك  

V= 2g. r 2 ( p1 – p2 ) / gn به سرعت در سطح مذاب جمع می شوند كه در آن:

v= سرعت شناوری  

r= اندازه ذره یا سیلیس تشكیل شده  

1P= چگالی مذاب     

2P= چگالی سیلیس 

N= ویسكوزیته مذاب است.  

• پسماند سیلیسم در مقادیر كمتر از 0.3% در فولادها اثرات مضر بحرانی ندارد، در حـالی كـه مقدار آلومینیوم در فولاد ها باید در حدود کمتر از 0.1  % كنترل شود.

• سیلیس (SiO2 ) حاصل از اکسایش سیلیسیم در دمای ذوب فولاد، می تواند با جذب اكسید های دیگر نظیـر  آهـن و كلسـیم و... تركیبات سیلیكاته تشكیل داده و با کاهش دمای ذوب آنها و ایجاد حالت سرباره ای، باعث حذف بهتر آن اكسید ها شود.