فروآلیاژها، آلیاژهایی هستند که از آهن و یک یا چند عنصر دیگر تشکیل شده‌اند و شرایط آسان داخل شدن عنصر یا عناصر مورد نظر به فولاد یا چدن مذاب را فراهم می‌کنند. از معروف ترین و پرمصرف ترین فروآلیاژ ها می توان از فروسیلیسیم نام برد.

فروآلیاژ ها:

آلیاژ های دارای آهن هستند که به عنوان آمیژان و به صورت مواد افزودنی به مذاب فلزات و فولاد ها اضافه می شوند تا تغییرات مورد نظر را در خواص آنها ایجاد نمایند. این مواد در صنایع ریخته گری، و تهیه فولاد استفاده می شوند.

از معروف ترین و پرمصرف ترین فروآلیاژ ها می توان از فروسیلیسیم نام برد. استفاده وسیع از این آمیژان به منظور اکسیژن زدایی در فولاد ها و گرافیت زایی در تولید چدنهای گرافیتی و همچنین در تولید فولادهای ضد زنگ و نسوز باعث گردیده است که این محصول به یکی از پر مصرف ترین فرو آلیاژ ها در سطح بین المللی بدل گردد.

تاریخچه تولید فروآلیاژها:

به طور كلی فروآلیاژها كه سیلیكون متال و فروسیلیسیم نیز از نظر نحوه تولیـد در ایـن رده بنـدی قرار می گیرند تا قبل از سالهای 1900 میلادی مانند ذوب كانه های آهن یا سنگ های منگنز آهـن دار در بوته های گرافیتی و در كوره های زمینی همراه با كك و سایر مواد احیا کننده انجام می شـد.

محصـولات تولیـد شده طبق این روش از لحاظ كیفی فقط در موارد محدودی ارزش صنعتی داشتند. با این روش، فروآلیاژهایی كه دارای نقاط ذوب بالا بودند، به علت عدم رسیدن به درجه حرارت های مناسب محصـولاتی غیـر یکنواخت تولید می کردند.

تا سـال 1920 آهن خام فقط در كوره بلند تولید می شد. بنابراین در كوره بلند بجای شارژ كردن كانه های آهن خالص، كانـه هـای آهن منگنز دار، كروم دار و یا تیتانیم دار جهت تولید فروآلیاژها شارژ می شدند که این محصولات عیار بسیار کمی داشتند.

با ساخته شدن ژنراتورها و ایجاد صنایع تولید نیروی برق، تاریخچه تولید فروآلیاژها تكامل گسترده ای یافت و سپس فروآلیاژهـا و از جملـه سیلیكون متال و فروسیلیسیم به تولید صنعتی رسیدند.

به این ترتیب استفاده از كوره های قوس الكتریكی برای تولیـد فروسیلیسیم و سـیلیكون متـال بـه عنـوان بهترین راه تا امروز شناخته شده است. کوره های تولید فرو آلیاژ موسوم به کوره های قوس الکتریکی زیر شارژی (Submerged Arc Furnace  ) بهترین گزینه برای تولید بسیاری از فرو آلیاژ ها میباشد.