ارتباط با فضا نوردان برخلاف آنچه اذهان عمومی می پندارند هنوز هم از طریق سیگنال های  بیسیم الکترومغناطیس برقرار میشود و دسترسی به اینترنت در فضا ممکن نیست. به تازگی ناسا قصد کرده تا دسترسی فضانوردان به اینترنت را در فضا خارج از جو هم فرهم کند. نگاهی داریم به روند پیشرفت این پروژه و سرعت گزارشاتی از سرعت اینترنت در فضا.

اما اینترنت در فضا چگونه ممکن می شود؟  سیگنال های ارتباطی که رابط بین مسئولین ناسا و فضانوردان در حال حاضر هستند توسط تعداد معدودی ماهواره که به همین منظور در مدار های مشخصی به دور زمین می چرخند مخابره می شود. در واقع به عبارت دیگر این ماهواره های با سایر ماهواره ها بسیار متفاوت اند. حال به گفته مسئولین ناسا میتوان از همین راهکار ارتباطی برای فراهم کردن دسترسی اینترنت در فضا هم بهره برد اما یک چالش بزرگ در مسیر است که کار را برای طراحان بسیار سخت کرده و آن هم فاصله زیاد کاربر از منابع اطلاعاتی است!

در هنگامی که یک فضا نورد بر روی یک لینک ساده در فضا و از فاضله ای نه چندان دور از سطح زمین (مثلا در اولین دقایق سفر به ماه) کلیک کند سیگنال مخابره شده از وی باید مسیری معادل تقریبا ۲۲۰۰ مایل را طی کند. این مسیر با در نظر گرفتن فاکتور های امنیتی که در ساخت مخابره کننده های ناسا تعبیه شده و پس از رسیدن به سطح زمین سبب میشود تا مدت زمان پردازش درخواست بسیار طولانی شود. این مدت زمان (Waiting Time) در اغلب اوقات برای اموری که یک فضا نورد نیاز دارد برای انجامش به اینترنت مراجعه کند بسیار حیاتی است. و ممکن است سبب ایجاد مشکلات عمده شود.

با این حال پس از انجام تست های اولیه ناسا از نظر تئوری نرخ هایی را پیرامون سرعت اینترنت درفضا هم ارائه کرد و متاسفانه سرعت اینترنت هم آنقدر قابل قبول نبود. سرعت خطوط اینترنت در فضا از سرعت "اینترنت Dial-up" هم کمتر است!! این جمله را Scott Kelly، یکی از فضا نوردان ناسا بر روی توییتر خود درج کرد. متخصصین علت این امر را برخورد مختلف فضا و اشیای کهکشانی با سیگنال های الکترومغناطیس اطلاعاتی پیشبینی کرده اند.