شنوائی یک پروسه پیچیده است. در یک گوش طبیعی، ارتعاشات صوتی از گوش خارجی وارد مجرای گوش شده و در آنجا به پرده صماخ برخورد می کنند. این ارتعاشات باعث حرکت پرده گوش می شوند که به نوبه خود به سه استخوانچه کوچک گوش میانی شامل چکشی، سندانی و رکابی منقل می شود.
هنگامیکه استخوانچه رکابی حرکت کند، سبب حرکت مایع گوش داخلی می شود که به نوبه خو ، روند تحریک عصب شنوائی را آغاز می کند. عصب شنوائی انرژی صوتی را به مغز منتقل کرده و سبب شنیدن صوت می شود. وقتیکه هر قسمت از این روند مختل شود، شنوائی با اشکال مواجه می شود.
کلمه اتواسکلروز از لغت یونانی ماخوذ شده است که در زبان فارسی معنای سخت گوشی می دهداین حالت در اثر رشد غیرطبیعی استخوان اضافی در استخوانچه های گوش میانی ایجاد می شود که منجر به عدم حرکت (فیکس شدن) استخوان رکابی می شود. استخوان رکابی باید آزادانه حرکت کند تا گوش به درستی کار کند و خوب بشنویم.
علایم شایع
• کاهش شنوایی تدریجی و پیشرونده
• وزوزگوش
• شنوایی بهتر در محیط‌های شلوغ نسبت به محیط‌های ساکت
چگونه اتواسكلروز تشخیص داده می شود؟
از آنجا كه بسیاری از علائم معمول اتواسكلروز می تواند توسط حالات دیگر بالینی ایجاد شود، ضروری است كه بیمار توسط متخصص گوش و حلق و بینی معاینه شود تا سایر علل احتمالی علائم را رد کند.
پس از معاینه گوش، متخصص گوش و حلق و بینی درخواست شنوائی سنجی می كند. بر پایه نتایج این تست و معاینات بالینی، متخصص گوش و حلق و بینی، روش های درمانی مناسب را پیشنهاد می كند.
پیشگیری از بیماری اتواسکلروز :
در حال حاضر این بیماری قابل پیشگیری نیست. در صورت وجود سابقه خانوادگی این بیماری، قبل از تشکیل خانواده مشاوره ژنتیک الزامی است.
عوارض بیماری از بیماری اتواسکلروز :
کر شدن كامل بیمار در عرض 15-10 سال. در صورت عدم درمان هرچه بیمار جوانتر باشد، سرعت کاهش شنوایی بیشتر خواهد بود.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
• اگر شما یا یکی از اعضا خانواده‌تان دارای علایم اتواسکلروز باشید.
• اگر دچار علایم عفونت، نظیر تب، درد یا منگی بیش از حد پس از جراحی
درمان اتواسكلروز:
اگر كاهش شنوائی خفیف است، متخصص گوش و حلق و بینی توصیه به ادامه پیگیری و استفاده از سمعك جهت تقویت صدای رسیده به گوش می كند.
فلوراید سدیم پیشرفت بیماری را آهسته می كند و ممكن است تجویز شود. در اغلب موارد اتواسكلروز، جراحی (به نام استاپدكتومی یا استاپدوتومی)، موثرترین روش برگرداندن یا بهبود شنوائی است.
استاپدکتومی چیست؟
استاپدکتومی یک روش جراحی است که تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی و از طریق مجرای گوش با استفاده از یک میکروسکوپ جراحی انجام می شود (شکاف و برش خارجی معمولاً ندارد). این عمل شامل خارج کردن استخوانچه غیر متحرک رکابی و جایگزین کردن آن با یک وسیله (پروتز) است.
پروتز به استخوانچه های گوش میانی اجازه می دهد که دوباره حرکت را آغاز کنند و باعث تحریک مایع گوش میانی و بهبود یا برگشت شنوائی می شود.
عمل استاپدکتومی از سال ۱۹۵۶ انجام شده است و حدود نود درصد موفقیت دارد. در موارد نادر (حدود ۱ % جراحی ها)، جراحی ممکن است شنوائی را بدتر کند.
۸ بیمار از هر ۱۰ بیمار اتواسکلروزدو طرفه دارند و هر دو گوششان بیمار است. برای این بیماران گوش ها به صورت جداگانه جراحی می شوند و معمولاً گوش با شنوائی کمتر، ابتدا عمل می شود.
بعد از استاپدکتومی چه انتظاری باید داشته باشم؟
اغلب بیماران عصر روز عمل به خانه بر می گردند و به آنها گفته می شود که آرام روی گوش عمل نشده دراز بکشند. آنتی بیوتیک های خوراکی، ممکن است توسط متخصص گوش و حلق و بینی تجویز شود.
بعضی بیماران در اولین روزهای بعداز عمل سرگیجه را تجربه می کنند. حس چشایی نیز ممکن است برای چند هفته تا چند ماه بعداز جراحی تغییر کند، اما معمولاً به حالت طبیعی بر می گردد.
به دنبال عمل جراحی، از بیماران خواسته می شود که از باد کردن بینی، شنا کردن یا سایر فعالیتهایی که ممکن است سبب ورود آب به گوش عمل شده شوند، خودداری کنند. فعالیتهایی مثل مسافرت هوایی معمولاً دو هفته پس از جراحی می تواند شروع شوند.
در صورتیکه هریک از موارد زیر اتفاق افتاد، متخصص گوش و حلق وبینی خود را فوراً مطلع کنید:
● کاهش شنوائی ناگهانی
● درد شدید
● سرگیجه طولانی یا شدید
● هرگونه علامت جدید مربوط به گوش عمل شده
از آنجا که در این جراحی، در گوش پانسمان گذاشته می شود، بهبود شنوائی تا خارج کردن آنها (یک تا دوهفته بعداز عمل) مشخص نخواهد شد. پرده گوش سریع ترمیم می شود و معمولاً در عرض دو هفته به حداکثر سطح بهبود می رسد.
