مصریان قدیم ساعتی ساختند که به آن ساعت سایه ای می گفتند. این ساعت به این گونه بود که سایه ی قطعه ای چوب عمودی بر روی یک قطعه چوب افقی می افتد و زمان را با آن اندازه می گرفتند.
ساعت آبی نیز توسط مصریان اختراع شد. این ساعت وسیله ای ساده بود . یک سطل آب که در ته آن سوراخی وجود داشت. آب از سوراخ به آهستگی بیرون می چکید، پس از مدتی که سطح آب درون سطل پایین می رفت زمان را نشان می داد.
ساعت آفتابی هم خیلی قدیمی است. این ساعت شبیه ساعت های سایه ای بود ولی بسیار از آن ها دقیقتر کار می کرد. ساعت روی دیوار یا پرده ای علامت گذاری می شد و سایه یک عقربه که بطور مایل روی دیوار نصب شده بود بر روی دیوار می افتد و زمان را نشان می دهد.
در سال ۱۴۰۰ میلادی یک نوع ساعت مکانیکی وجود داشت که یک وزنه ، چرخ دنده های آن را به حرکت می آورد. اما این ساعت دقیق نبود و تنها یک عقربه ساعت شمار داشت.
نخستین ساعت آونگی در سال ۱۶۵۸ به بازار آمد. این ساعت خیلی دقیق بود و عقربه ی دقیقه شمار هم داشت.
نخستین ساعت مچی را " پتر هلین " در سال ۱۵۰۴ میلادی ساخت.
