یکی از صنایع دستی تزئینی ـ کاربردی ایران سیس‌بافی نام دارد که از قدیمی‌ترین صنایع دستی بومی مردم بوشهر، یزد و سیستان و بلوچستان به شمار می‌آید.

جبر محیط از دیرباز مردم کویر را مجبور به استفاده از همه امکانات موجود در اطراف خود کرده که استفاده از شاخ و برگ درخت خرما برای تهیه برخی از ملزومات زندگی یکی از این استفاده‌هاست.

سیس‌بافی هنری است که بخشی از اوقات فراغت مردم کویر را پر می‌کند و با این که از تولید آن به‌شدت کاسته شده است، هنوز هم در میان برخی زنان رواج دارد و برای خلق آن از برگ درخت خرما استفاده می‌شود.

برگ درخت خرما به دو نوع مغ و پیسک تقسیم می‌شود که پیسک همان برگ‌های اطراف درخت خرماست که عمر بیشتری دارند و مغ برگ‌های میانی درخت است که تازه روییده‌اند و از ظرافت بیشتری برخوردارند.

سیس رشته الیافی است که در اطراف تنه درخت می‌روید و رها می‌ماند و به عبارتی گیس درخت خرماست. طناب ضخیمی که در اصطلاح محلی به سازو معروف است از به هم تنیدن این رشته‌ها به دست می‌آید. برای بافت پادری نیز از این الیاف استفاده می‌شود.

پادری

ساخت اشیای کاربردی با استفاده از سیس خرما میان مردم ساکن در جوار نخلستان‌ها رایج است. برخی از این تولیدات شامل تک(نوعی زیرانداز حصیری)، نولک (نوعی سبد دسته‌دار برای حمل علوفه و ماهی)، کتل ( نوعی زنبیل)، سوند ( نوعی حصیر برای ایجاد حصار و محدود کردن فضا)، قفس (برای نگهداری مرغ)، انواع طناب و کلاهک آباژور می‌شود.