شاید شما یکی از آن دسته افرادی باشید که حساسیت شما فقط خاص "فصل آلرژی" نیست و در بیشتر روزهای سال ادامه دارد و حتی نشانه های آن درست قبل از پریودتان شدت می یابند. با روش های زیر می توانید حساسیت خود را کمتر کرده و متوقف کنید.
گرده ها، درختان، چمن ها و علف های هرز
نشانه های حساسیت شما از اواخر زمستان آغاز می شوند، یعنی درست همان زمانی که درختان کم کم شکوفه می دهند. در حال حاضر چمن ها و علف های هرز حساسیت شما را بدتر می کنند و این تا تابستان ادامه دارد. سعی کنید زمانی که میزان گرده افشانی بالاست، بیشتر در منزل بمانید تا در معرض گرده های مختلف قرار نگیرید.
ماسک بزنید.
اگر مجبور هستید که بیرون بروید یا باغبانی کنید، ماسک بزنید تا گرده ها را از بینی و دهان شما دور نگه دارد.
شب ها موهایتان را بشویید.
باید هر شب گرده ها را از بدنتان بشویید و دور کنید، به خصوص اگر به موهایتان ژل یا موس می زنید گرده ها به موهایتان می چسبند. بنابراین بهتر است هر شب موهایتان را بشویید.
دوش بگیرید و آرام شوید.
در تحقیقی ثابت شد افرادی که آلرژی فصلی دارند پس از انجام کارها و وظایف پر استرس خود واکنش های آلرژیک نشان می دهند. دکتر کلیفورد، متخصص آلرژی در دانشگاه نیویورک می گوید: «استرس باعث می شود که سطوح هورمون کورتیزول در بدن افزایش یابد.» چند دقیقه مدیتیشن یا دوش گرفتن و ریلکسیشن به کاهش این واکنش ها کمک می کند.
بینی تان را تمیز نگه دارید.
دکتر نیل کائو، متخصص آلرژی در مرکز آسم و بیماری های آلرژیک آمریکا می گوید: «بینی ما مانند برف پاک کن است و گرده ها به آن گیر می کنند.» از داروخانه ها سرم نمکی شستشوی سینوس بخرید و اگر این سرم کمکی نکرد، می توانید اسپری بینی گیاهی بخرید که نمی گذارد بینی تان واکنش های آلرژیک نشان دهد.
آنتی هیستامین بخورید.
تابحال هیچ داروی بدون نسخه ای مانند آنتی هیستامین این همه گزینه نداشته است. با 10 میلی گرم ستیریزین در روز می تواند واکنش های آلرژیک خود را تسکین دهید. اگر این دارو مؤثر نبود، می توانید از پزشکتان بخواهید برایتان آنتی هیستامین هایی مانند فکسوفنادین یا لوو ستیریزین دی هیدرو کلراید تجویز کند.
اسپری ها را امتحان کنید.
اگر محلول های بینی و آنتی هیستامین ها برایتان مؤثر نبودند، می توانید از پزشک بخواهید برایتان اسپری های استروئیدی تجویز کند و دکونژستانت نخورید، زیرا دکتر کائو می گوید دکونژستانت ها برای برطرف کردن آلرژی تأثیری ندارند و بعد از چند روز مصرف حالتان را بدتر می کنند.
مایت های گرد و غبار
مایت ها یا هیره های گرد و غبار در خانه هایی زندگی می کنند که درجه حرارت آنها گرمتر از 21 درجه باشد و رطوبت داخل خانه بالاتر از 50 درصد باشد. برای آنکه این مایت ها را از بین ببرید باید خانه را سرد و خشک نگه دارید. دمای خانه را تا زیر 15 درجه پائین بیاورید و رطوبت را به 40 تا 45 درصد برسانید.
از مانع استفاده کنید.
برای مبارزه با مایت های گرد و غبار، روکش های بالش و تشک خود را عوض کنید و از روکش هایی با پارچه های کتان ارگانیک استفاده کنید.
ملافه ها را بجوشانید.
هر هفته ملافه ها و روکش بالش ها را در آبی که حداقل دمای آن 60 درجه است بشویید. تحقیقات نشان داده اند که این دما همه مایت ها را از بین می برد.
خانه را بدهید کارگر تمیز کند.
جارو زدن و گردگیری خانه باعث می شود که مایت های گرد و غبار و مدفوع آنها به هوا بلند شود و بیشتر از دو ساعت طول می کشد تا این غبار دوباره بنشیند. اگر نمی توانید فردی را بیاورید تا خانه را تمیز کند و خودتان خانه را ترک کنید، بهتر است جاروبرقی با فیلتر ذرات ریز بخرید و موقع جارو زدن حتماً ماسک بزنید.
طب سوزنی را امتحان کنید.
دکتر رابرتا لی می گوید: «من تأثیرات شگفت انگیز طب سوزنی را روی بیماران آلرژیک خود مشاهده کرده ام.» دکتر لی معتقد است که طب سوزنی موجب کاهش هورمون های استرس و در نتیجه کاهش التهاب می شود.
کپک های خانگی
کپک در آب و هوای گرم و مرطوب رشد می کند. نباید فکر کنید که چون آن را نمی بینید، پس وجود ندارد. کپک زیر موکت ها و فرش ها، در دیوار یا هر جای دیگری رشد می کند. برای از بین بردن آن از وایتکس استفاده کنید. محلول 5 درصد وایتکس را با دستمال یا اسفنج روی قسمت هایی که کپک دارد بمالید.
اتاق ها را خشک کنید.
در حمام و اتاق های مرطوب و زیرزمین هواکش و دستگاه رطوبت زدا بگذارید.
پرز حیوانات خانگی
اگر حیوان خانگی داشته باشید، ممکن است به پروتئین های موجود در بزاق، پرز (پوست مرده) و ادرار حیوان حساسیت داشته باشید. و همه حیوانات پرزدار این پروتئین ها را دارند. برای جلوگیری از واکنش های این حساسیت، نگذارید حیوان وارد اتاق خوابتان شود. دور نگه داشته حیوانات از محل خواب و حتی از خانه، باعث می شود که نشانه های حساسیت شما فروکش کند.
قالی را جمع کنید.
سعی کنید موکت، قالی یا فرش را با کفپوش های چوبی، سنگی، کاشی یا لینولیوم جایگزین کنید که پرزها را در خود حبس نمی کنند.
حیوان خانگی خود را اصلاح کنید.
از همسرتان یا فرزندتان بخواهید هر روز موهای حیوان را شانه بزند و ترجیحاً این کار را بیرون از خانه و با شانه ای که در آب مقطر زده انجام دهد تا بدین ترتیب پرزها را در شانه گیر بیندازد. هر هفته حیوان باید حمام شود.
واکسن بزنید.
ایمونوتراپی در کاهش نشانه های حساسیت 85 درصد کارایی دارد و این شامل حساسیت های ناشی از پروتئین های حیوانات نیز می شود. این واکسیناسیون شامل یک یا دو واکسن در هفته می شود که شما را در معرض دوزهای کمی از آلرژن می گذارد و این دوز کم کم در شش ماه آینده افزایش می یابد.
شاید دلیل این نشانه چیز دیگری باشد.
آیا آبریزش بینی شما ادامه دار است و قطع نمی شود؟ اگر ضدغبار سازی خانه و مصرف آنتی هیستامین ها حالتان را بهتر نکرد، شاید به ورم بینی غیرآلرژیک مزمن (chronic nonallergic rhinitis) مبتلا باشید که در این حالت دیواره و مجاری بینی شما ملتهب می شود و باعث می شود که بینی تان بگیرد و آبریزش داشته باشد.
در این حالت بینی، چشم ها یا گلویتان نمی خارد و به داروهای حساسیت واکنش نمی دهید. سعی کنید از چیزهایی مانند عطرهای قوی دور بمانید. اسپری های نمکی و محلول های بینی ممکن است تسکین دهنده باشند، ولی اگر مؤثر نبودند، می توانید از پزشک بخواهید برایتان اسپری بینی استروئیدی تجویز کند.
