لطف و مهربانی که پدر و مادر به فرزند خود می کنند را نمی توان با چیزی در این دنیا تعویض کرد. آن ها حاضرند هرکاری برای زندگی فرزند خود بکنند و گاهی حتی از جان خود نیز می گذرند.
در طول سال بسیاری از والدینی که به دلایل مختلف به من یا همکاران مراجعه می‌کنند و فرزندشان در سن ورود به مدرسه است... سوالی مشترک می‌پرسند: «خانم دکتر! فرزندم را در مدرسه خصوصی ثبت‌نام کنم یا دولتی؟ شما در جایگاه یک مادر و به‌عنوان یك روان‌پزشك كودك، تحصیل در مدرسه دولتی را انتخاب مناسبی برای فرزندتان می‌دانید یا مدرسه غیرانتفاعی؟»
خب! باید این واقعیت را پذیرفت که پدر و مادر شدن و سر و کله زدن با یک بچه می‌تواند بسیار جالب توجه باشد. وقتی که هنوز بچه‌ای ندارید تصور بچه داشتن و مشغول شدن با فرزند بسیار لذت‌بخش است اما همه این موضوع فقط یک تصور شیرین است که می‌تواند با واقعیت فاصله زیادی داشته باشد.
بالبی، نظریه پرداز معروف در زمینه رشد کودک، رابطه عاطفی عمیق به ویژه بین مادر و کودک را دلبستگی می نامد که البته آن را می توان به هر رابطه عمیق بین دو فرد که برای یکدیگر مهم هستند تا حدی تعمیم داد. بر این اساس دو نوع مهم دلبستگی ایمن و ناایمنی ممکن است در کودک شکل بگیرد.
این روزها والدین برای فرزندان‌شان زیاد وقت می‌گذارند و به همین دلیل برخی اوقات برای انجام برخی کارها عجله به خرج می‌دهند. آنها می‌خواهند فرزندشان هرچه زودتر آموزش‌هایی مانند حرف زدن، دستشویی رفتن، نقاشی کشیدن و... را یاد بگیرد و در عین حال آنها را به نحو احسن انجام دهد. اما والدین باید در این مورد به رسش و پختگی کودک توجه کنند.
وارد شدن به یک محیط جدید و دیدن شخص غریبه در روپوش سفید با ماسکی بر چهره، برای خیلی از بچه ها و بسیاری از بزرگترها همراه با ترس و استرس همراه است.
شما هم از آن دسته از افرادی هستید که دوست داشتید بعضی از انواع اسباب بازی ها از روی کره زمین محو می شدند تا از شر آنها خلاص شوید؟! البته راه های زیادی برای خلاص شدن از آنها دارید، می توانید آنها را هدیه بدهید یا بطور ناگهانی گم کنید، ولی این اسباب بازی ها با وجود مزاحمتی که برای پدر و مادرها ایجاد می کنند، برای کودکان بسیار محبوبند.
