هر کسی خواهانِ خوشحالی و احساس رضایتمندی است. هر فردی دوست دارد که لذت، رضایتمندی، روابط شاد و آرامش ذهن را تجربه کند. پس چرا این همه آدم، با خواست خود، «در ناامیدی محض» زندگی می‌کنند؟
پزشکان در یک مطالعه جدید هشدار دادند که داشتن خلق و خوی عصبانی خطر ابتلا به سکته مغزی و قلبی را تشدید می‌کند و در ابتلا به این سکته ها نقش به سزایی را ایفا می کند.
در حقیقت هیچ انسانی عصبانی، افسرده و ناراحت به دنیا نمی آید؛ بلکه این خستگی ناشی از اتفاقات ناخوشایند زندگی است که او را به جایی می رساند که احساساتش را به شکل عصبانیت و ناراحتی ابراز کند.
عصبانیت و ترس جزو احساساتی هستند که بدترین تاثیر را روی بدن و بخصوص قلب می گذارند. به عقیده متخصصان، این احساسات عامل تمام ناخوشی ها و بیماری هاست.
کودکان در طول شبانه روز 300 تا 400 بار می خندند، ولی در بزرگسالی میزان خندیدن به حدود 15 تا 18 بار در شبانه روز کاهش می یابد.
عصبانیت یک هیجان طبیعی است، از ابراز این‌که از چیزی یا کسی عصبانی هستید، خودداری نکنید؛ بلکه بکوشید آن را بیان کنید و بگویید عصبانی هستید.
عده‌ای می‌گویند که اگر خشم را نشان بدهیم بهتر است ولی ازنظر دینی، ما این را قبول نداریم. به یکی از پیامبران گفتند که وقتی بیرون می‌روی اولین چیزی که می‌بینی آن را بخورد. پیامبر کوه را دید و فکر کرد که چطور آن را بخورد، پیامبر جلو و جلوتر رفت و این کوه کوچک شد، وقتی به این کوه رسید، آن را در یک لقمه خورد.
