روانشناس ها مدام در مطب خود با افرادی روبرو می شوند که با تعجب می پرسند: «چرا با همه تلاش و از خودگذشتگی که نسبت به دیگران نشان می دهم هیچکس مرا درک نمی کند. چرا تنهایم می گذارند و نادیده می گیرند؟»
از من بپرسید می‌گویم كه ازدواج، مهم‌ترین رخداد زندگی هر انسانی پس از تولد و پیش از مرگ است. حركتی که مردم در سراسر جهان متاثر از زندگی‌های فردی و حضور شبكه‌های مجازی پیش‌رو گرفته‌اند، اگر چه از جذابیت‌ها و حساسیت‌های سنتی ازدواج کاسته، ولی باعث نمی‌شود نقش، اهمیت و کارکرد آن را در جامعه نادیده گرفت.
من او را دوست می دارم. و این روزها...کمی دلتنگ و بی تابی...و من دلشوره می گیرم.
برای یک مرد.... او را برای مصاف با سخت ترین های زندگی زره پوش می کند... و آماده می شود ... توان می گیرد.. برای آنکه بیشتر بکوشد ... مرد احساس می کند حتی قدش بلندتر شده است... چون به مرد بودنش افتخار می کند.
در همه فرهنگ‌ها کم و بیش عشق نوجوانان انکار می‌شود. معلمان، روان‌شناسان و پدر و مادر‌ها این عشق‌ها را جدی نمی‌گیرند و کمتر در باره آن صحبت می‌کنند.
یک مرد دوست دارد زنش این ها را بداند: می دانم که همیشه با من موافق نیستی و برخی از تصمیم هایم را نمی پسندی، اما همیشه تاکید کن که عاشقم هستی.
بی شک شیرین ساختن زندگی یک تدبیر موفق و نشاط بخش به بستر زندگی است که بر مبنای آن زندگی از محور یکنواختی و تکراری بودن خارج شده و پویا و دوست داشتنی خواهد شد.
