کتابی که بیشتر به دفتر خاطرات می ماند و ساده و روشن همه چیز در آن نوشته شده. در فاصله دو نقطه اتوبیوگرافی ایران درودی، نقاش ایرانی است. او در این کتاب ماجرای زندگی خود را از هنگام تولد شروع کرده است و نکته به نکته تمامی آنچه شخصیت وی را ساخته به زبانی ساده بازگو می کند؛ لابه لای صفحات کتاب به مناسبت موضوع تصاویری از تابلوهای نقاش به چاپ رسیده است.
او «چارلز دیكنز» را نویسنده ای زیاده گو می داند و آثار «جمیز جویس» را غیر قابل فهم و «ای. ام فاستر» را نویسنده ای روانی و «توماس هاردی» و «همینگوی» را نویسندگانی مبتلا به اشكالات زبانی. بله! آقای «نایپل» چنین است؛ نویسنده ای پرخاش جو و جنجال برانگیز.
چند اثر داستانی ایرانی و خارجی که به تازگی روانه بازار کتاب شدند.
خواه شما تصمیم دارید که صاحب فرزندی شوید یا خواه که اکنون پدر یا مادر هستید، شاید شنیده باشید که خواندن داستان برای فرزند خردسال تان هنگام خواب در شب، بسیار مفید می باشد.
همانند انیمیشن های دیگر این استودیو همچون «رابین هود» یا «جوجه کوچولو»، زوتوپیا هم مجموعه ای از کاراکترهای انسان گونه است، یک دنیای خالی از انسان.
کتاب «تئاتر و سیاست»، رابطه پیچیده میان تئاتر و سیاست را مورد کاوش قرار می دهد، و برخی از پیش فرض های رایج موجود را در فصل مشترک این دو به پرسش می کشد.
باید قبول کرد کتاب «دهلی ستاره بود» کمی بیشتر از یک نگاه توریستی است. انگار مولف عمری را در هندوستان به سر برده و یا عمری را به هندوستان فکر کرده است و با تجربه ای ذهنی دست به تالیف برده است.
