کودکان نوپا مثل غارنشین ها هستند. مثلا وقتی عصبانی میشوند چنگ می اندازند، گاز می گیرند، در اتاق نشیمن ادرار می کنند، انگشتشان را در بینی می کنند، غذا را به موهایشان می مالند و یا ناگهان ناپدید می شوند.

مهم نیست چه اتفاقی می‌افتد. هر مخالفت یا مقاومت کوچکی در برابر خواسته‌هایش می‌تواند اشک‌هایش را سرازیر کند و فرشته کوچک شما را به دیوی که جز جیغ زدن کاری ندارد، تبدیل کند.

دخترها موجوداتی شیرین، دوست داشتنی و در عین حال بسیار آسیب پذیر هستند و تربیت آن ها نیازمند آگاهی قابل توجه و صرف حوصله است. ما برای تربیت فرزندمان با خیل عظیمی از اطلاعات و توصیه ها از هر سو (رسانه های مختلف، تبلیغات، دوستان و خانواده) رو برو هستیم که بسیاری از آن ها ضد و نقیض و یا حتی نادرست است.

یکی از مشکلات رفتاری کودکان، کمرویی است که بر خلاف سایر مشکلات ظاهراً رفتاری آزار دهنده نیست و نه برای خانواده و نه محیط مدرسه مشکل ساز نیست و گاهی نیز به عنوان یک حسن از آن یاد می شود، اما متأسفانه استمرار یک اختلال رفتاری است که در بسیاری از مواقع مانعی برای شکوفایی قابلیت ها، خلاقیت ها و ایفای مسئولیت های کودک در آینده می شود.

بسیاری از خانواده ها کودکانی با ظاهری طبیعی دارند، رشد جسمی و قد و وزنشان هم نشانه از بهنجار بودن آنان است. هوششان نرمال است.

همیشه فهمیدن این مسئله که پرستار کودک کارش را درست انجام میدهد یا نه، کار آسانی نیست. به همین دلیل شاید بد نباشد برای اطمینان کمی بیشتر به نشانه ها توجه کنید.

کودکان از طریق بازی مهارت های شناختی خود را گسترش می دهند مانند حل مساله یا مهارت های ریاضی وقتی وانمود می کنند که صاحب یک فروشگاه مواد غذایی هستند.