از قدیم همواره این رویه در میان خانواده ها بسیار رواج داشته که شغل ها از پدر به پسر به ارت می رسیده است ودر این میان علاقه و استعداد نقش زیادی نداشته است . البته تنوع کار هم آنقدر زیاد نبود.

تنوع نقش ها و شخصیت های زنانه در سینمای ایران بسیار اندک است. شخصیت هایی که برای زنان طراحی می شوند پیچیدگی و مشخصه های فردی کمتری دارند و نویسندگان برای خلق کمدی نه تنها کمتر به تضاد برآمده از رویایی با طرح واره ها و عادت واره های جنسیتی روی می آورند، بلکه غالبا با اغراق و موکد سازی همین طرح واره ها شخصیت زن را خلق می کنند. هرچه بازیگران زن پا به سن می گذارند ناگزیر از ایفای نقشی در چارچوب مشخص تر هستند که به نقش «مادر» موسوم است.

بازیگرانی که پس از یک دوره ممنوع الکاری به سینما بازگشتند چه سرنوشتی پیدا کردند؟ مرور کارنامه شان می گوید هیچ کدام موفق نبودند.

سینما هر سال می‌خواهد تماشاگر بیش‌تری را به خود جذب کند. در این سال‌ها از تعداد آن‌ها که هواخواه فیلم دیدن بوده‌اند، به شدت کاسته شده است.

فیلمسازی حرفه ارزانی نیست و پرداختن به آن سرمایه هنگفتی نیاز دارد. نیروهای متخصص، تجهیزات پیشرفته و تعداد زیادی نیروی کار که ساعت‌ها، هفته‌ها و ماه‌ها وقت صرف تولید یک فیلم می‌کنند هزینه‌های بسیاری را روی دست سازندگان آثار سینمایی می‌گذارند.

٧٥ سال از عمرش می‌گذرد. فرازونشیب بسیار دیده و سردوگرم روزگار بسیار چشیده است. در جنگ و صلح و غم و شادی، یار و یاور مردم بوده و به قول امروزی‌ها؛ مدام خود را «به‌روز» کرده است که اگر نگوییم بیش از زمانه و انسان‌ها، اما کمتر از آنها هم رنگ ِ صدا عوض نکرده است و چه کسی‌ است که با شنیدن نام این مونس و همراه همیشگی، به ‌احترام، کلاه از سر بر ندارد ؟ یا خاطره‌ای در ذهنش جان نگیرد؟