در زمـان پـیـغمبر اکرم (ص) طفلى بسیار خرما مى خورد.
هر چه او را نصیحت مى کردند که زیاد خوردن خرما ضرر دارد فایده نداشت.
مادرش تصمیم گرفت او را به نزد پیغمبر (ص) بیاورد تا او را نـصـیـحت کند.
وقتى او را به حضور پیغمبر آورد از پیغمبر خواست تا به طفل بفرماید که خرما نخورد.
اما آن حضرت فرمود: امروز بروید و او را فردا دوباره بیاورید.
روز دیـگر زن به همراه فرزندش خدمت پیغمبر (ص) حاضر شد.
حضرت به کودک فرمود که خرما نـخورد.
در این هنگام زن که نتوانست کنجکاوى و تعجب خود را مخفى کند از ایشان سؤال کرد:
یا رسول اللّه چرا دیروز به او نفرمودید خرما نخورد؟
حـضـرت فـرمـود: دیـروز وقتى این کودک را حاضر کردید خودم خرما خورده بودم و اگر او را نصیحت مى کردم تاثیرى نداشت.
امـام صـادق (ع ) فـرمود: به راستى هنگامى که عالم به علم خود عمل نکرد موعظه او در دل هاى مردم اثر نمى کند.
همان طور که باران از روى سنگ صاف مى لغزد و در آن نفوذ نمى کند!
