روزی لیلی از علاقه شدید مجنون به او و اشتیاق بیش از پیش دیدار او با خبر شد. پس نامه ای به او نوشت و گفت: "اگر علاقه مندی که منو ببینی، نیمه شب کنار باغی که همیشه از اونجا گذر می کنم باش."
مجنون که شیفته دیدار لیلی بود، چندین ساعت قبل از موعد مقرر رفت و در محل قرار نشست.
نیمه شب لیلی اومد و وقتی اونو تو خواب عمیق دید …از کیسه ای که به همراه داشت چند مشت گردو برداشت و کنار مجنون گذاشت و رفت.
مجنون وقتی چشم باز کرد، خورشید طلوع کرده بود. آهی کشید و گفت: "ای دل غافل! یار آمد و ما در خواب بودیم." افسرده و پریشون به شهر برگشت.
در راه ، یکی از دوستانش اونو دید و پرسید : چرا اینقدر ناراحتی؟!
و وقتی جریان را از مجنون شنید با خوشحالی گفت: این که عالیه ! آخه نشونه اینه که لیلی به دو دلیل تو رو خیلی دوست داره !
دلیل اول اینکه : خواب بودی و بیدارت نکرده! و به طور حتم به خودش گفته: اون عزیز دل من، که تو خواب نازه پس چرا بیدارش کنم؟!
و دلیل دوم اینکه: وقتی بیدار می شدی، گرسنه بودی و لیلی طاقت این رو نداشت، پس برات گردوگذاشته تا بشکنی و بخوری!
مجنون سری تکان داد و گفت : نه! اون می خواسته بگه: تو عاشق نیستی! اگه عاشق بودی که خوابت نمی برد! تو رو چه به عاشقی؟ بهتره بری گردوبازی کنی!
قضاوت همیشه آسان است، اما حقیقت در پشت زبان وقایع نهفته است.
چگونگی و کیفیت افراد، وقایع و یا سخنان دیگران به تفسیری است که ما از آنها می کنیم و چه بسا که حقیقت، غیر از تفسیر ماست.
