"ورینداوان" شهری مقدس است که بسیاری از زنان بیوه هند برای فرار از زندگی طاقت فرسا پس از آنکه خانواده های شان آنها را به حال خود رها می کنند به آنجا پناه می آوردند. در این شهر مقدس بیش از 4000 معبد وجود دارد.
در طول سال ها این شهر به پناهی برای زنان بیوه هندی تبدیل شده است و گفته می شود نزدیک به نیمی از جمعیت این شهر 60 هزارنفری را زنان بیوه تشکیل می دهند.
این شهر در واقع مکانی برای زنان فراموش شده است که پس از مرگ همسرانشان بی پناه و فقیر مانده اند. بر اساس باوری خرافی در هند برخی معتقد اند بیوه ها بدبختی بار می آورند و آنها را در مردن شوهران شان مقصر می دانند به همین خاطر زندگی بسیاری از این بیوه ها به فقر و تنگدستی می انجامد.
"پراواتی" دیوی 70 ساله که با عصای چوبی حرکت می کند پس از آنکه خانواده اش او را رها کرد، به اینجا آمد. او با اندوه می گوید: «وقتیکه شوهرم مرد، مرا از خانه بیرون انداختند. اعضای خانواده فکر می کردند که شاید من سبب این بدبختی بوده باشم. قسمت و تقدیر مرا به اینجا آورد و من می خواهم در این شهر مقدس بمیرم»
