روزی بزرگان ایرانی و موبدان زرتشتی از کوروش بزرگ خواستندکه برای ایران زمین دعای خیر کند؛و ایشان بعد از ایستادن در کنار آتش مقدس اینگونه دعا کردند:خداوندا اهورا مزدا ای بزرگ آفریننده آفریننده این سرزمین بزرگ،سرزمینم و مردمم را از دروغ و دروغگویی به دور بدار.
بعد از اتمام دعا عده ای در فکر فرو رفتند و از شاه ایران پرسیدندکه چرا این گونه دعا نمودید؟فرمودند:چه باید می گفتم؟
یکی جواب داد :برای خشکسالی دعا مینمودید؟کوروش بزرگ فرمودند: برای جلوگیری از خشکسالی انبارهای آذوقه و غلات می سازیم.دیگری اینگونه سوال نمود:برای جلوگیری از هجوم بیگانگان دعا می کردید ؟
ایشان جواب دادند: قوای نظامی را قوی میسازیم و از مرزها دفاع می کنیم.گفتند:برای جلوگیری از سیلهای خروشان دعا می کردید ؟پاسخ دادند: نیرو بسیج میکنیم و سدهایی برای جلوگیری از هجوم سیل می سازیم.و همینگونه سوال کردند و به همین ترتیب جواب شنیدند ...
تا این که یکی پرسید: شاها منظور شما از این گونه دعا چه بود؟! و کوروش تبسمی نمودند و این گونه جواب دادند :من برای هر سوال شما جوابی قانع کننده آوردم ولی اگر روزی یکی از شما نزد من آید و دروغی گوید که به ضرر سرزمینم باشد من چگونه از آن باخبر گردم واقدام نمایم؟
پس بیاییم از کسانی شویم که به راست گویی روی آورند و دروغ را از سرزمینمان دور سازیم...که هر عمل زشتی صورت گیرد باعث اولین آن دروغ است.
