اسدزاده نسبت به قبل کم‌کار‌تر شده و دلیل این کم‌کاری را به جز پیری، نرسیدن پیشنهادهای خوب می‌داند. هر چند که این روزها با انرژی و دقت خاصی مشغول نگارش کتاب جدیدش با نام «تماشاخانه» پیرامون احوالات تئا‌تر ایران از گذشته تا امروز است. با ما همراه باشید تا گشتی در دنیای این روز‌های داریوش اسدزاده بزنیم.
آقای اسدزاده، طی مدت اخیر، حسابی در عرصه بازیگری کم کار شده‌اید؟
همینطور است. عوارض پیری دیگر در من خودش را نشان داده و توان کارکردن مثل گذشته را ندارم. از طرفی فیلمنامه‌هایی که پیشنهاد می‌شود به لحاظ کیفی در سطح پایینی قرار دارند و انگیزه لازم را برای بازی در من ایجاد نمی‌کنند. به همین خاطر ترجیح می‌دهم در خانه بمانم و استراحت کنم.
دلتان برای بازیگری تنگ نشده است؟
تنگ شده، اما چاره چیست؟ یک زمانی نیروی جوانی شما را به دنبال خودش می‌کشاند و یک زمان دیگر، حس یاریتان نمی‌کند و شما باید پاسوز آن شوید و از جسمتان توقع زیادی نداشته باشید. در دوران جوانیم همیشه پرکار بودم. این پرکاری صرفاً در عرصه بازیگری نبود و در حوزه‌های مختلف فعالیت می‌کردم اما الان دیگر توان چندانی ندارم.
یادتان هست آخرین کاری که از شما پخش شد چه کاری بود؟
راستش را بخواهید نه! بخشی از این نه، به خاطر زوال حافظه است چون دیگر همه چیز را مانند گذشته مو به مو به خاطر ندارم و بخشی دیگر هم به این خاطر است که آثاری را که طی سال‌های اخیر در آن حضور داشته‌ام، به نظرم آنقدر‌ها خوب و درخشان نبوده‌اند که ارزش ثبت در حافظه خودم را داشته باشد.
اگر اشتباه نکنم، آخرین کاری که از شما پخش شد «مهمان ویژه» به کارگردانی جواد رضویان بود؟
بعد از آن سریال هم که در سال 91 پخش شد، در یکی، دو کار حضور پیدا کردم اما الان حضور ذهن ندارم که چه کارهایی بوده است.
این روزها خودتان را با چه کاری مشغول می‌کنید؟
بیشتر وقتم را با کتاب‌خوانی و نوشتن سپری می‌کنم. در تلاشم تا کتاب جدیدم را به نام «تماشاخانه» زودتر به اتمام برسانم. بخش زیادی از کتاب را نوشته‌ام و تنها قسمت پایانی آن باقی مانده است. این کتاب هم در امتداد آثار قبلی‌ام است و امیدوارم مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد. در هر حال نوشتن به من آرامش زیادی می‌دهد چون کاری است که انرژی جسمانی چندانی از من نمی‌گیرد و از طرفی باعث می‌شود خاطرات خوش گذشته‌ام را مرور کنم و پیرامون مسائلی که دوست دارم بیشتر تحقیق کنم. همین تحقیق کردن، فراموشی را از من دور می‌کند، ضمن اینکه ورزش جزو جداناشدنی از زندگی من است. آن‌هایی که من را از نزدیک می‌شناسند به خوبی می‌دانند که تا چه حد به تغذیه و ورزش اهمیت می‌دهم. من سعی می‌کنم حتماً روزی یک ساعت در پارک قدم بزنم. اگر به این مسائل اهمیت نمی‌دادم بی‌شک در این سن و سال نمی‌توانستم سر پا باشم.
در برنامه روزمره شما جایی برای تماشای فیلم، سریال یا تئا‌تر وجود ندارد؟
راستش را بخواهید چندان برنامه‌های تلویزیون را دنبال نمی‌کنم. در واقع فیلم، سریال یا برنامه خاصی نیست که من را به خودش جذب کند و باعث شود که این برنامه‌ها را دنبال کنم. برای رفتن به سینما و تئا‌تر هم مسافت طولانی را در این آلودگی هوا و ترافیک باید طی کنم که از حوصله من خارج است مگر اینکه اثر خاصی باشد و به دیدنش دعوت شوم.
از حال همکاران هم‌رده‌تان خبر دارید؟
بی‌خبر نیستم، هر از چند گاهی زنگی به محمدعلی کشاورز نازنین زنگ می‌زنم و حالی از او می‌پرسم. فرصت کنم به دیدارش هم می‌روم. آرزو می‌کنم هر چه زودتر بهبود پیدا کند. از حال مرتضی احمدی، علی نصیریان و سایر دوستان هم بی‌خبر نیستم.
وضعیت سینما و تلویزیون ما را چطور می‌بینید؟
متأسفانه حال هر دو خوب نیست! فیلمنامه‌های ضعیف باعث شده که بسیاری از کارهای سینمایی و تلویزیونی نتوانند مخاطبان را به خود جذب کنند. وقتی فیلمنامه یک کار خوب نباشد هر چقدر کارگردان، بازیگر و سایر عوامل توانمند باشند، نمی‌توانند یک کار خوب و مخاطب‌پسند را ارائه دهند. شاید این حرف خیلی کلیشه‌ای به نظر برسد اما واقعاً بسیاری از مشکلاتی که ما در سینما، تلویزیون و حتی تئاترمان با آن مواجه هستیم، به خاطر نداشتن فیلمنامه و متن خوب است.
با این اوصاف، شما تنها ایراد کار را در فیلمنامه می‌دانید و بر این باورید که ما در سایر حوزه‌ها مانند بازیگر، کارگردانی و... ضعفی نداریم؟
بی‌شک ضعف داریم، اما این ضعف‌ها به پررنگی فیلمنامه نیست. متأسفانه این روزها در عرصه بازیگری هم مانند سایر بخش‌های دیگر افرادی ورود پیدا کرده‌اند که دانش و سواد کافی ندارند و تنها به خاطر وجهه بیرونی کار جذب آن شدند. آن‌ها فکر می‌کنند صرفاً با تکیه بر ظاهر زیبا می‌توانند تبدیل به یک بازیگر خوب شوند در حالی که بازیگر شرایط خاص خودش را دارد که در رأس آن‌ها عشق است. وقتی شما عاشق کاری باشید برای ارتقای آن، دانشتان را افزون می‌کنید و مدام در حال به روز کردن خودتان هستید اما اگر صرفاً جنبه ظاهری آن برایتان اهمیت داشته باشد، پر واضح است که سعی در ارتقای خودتان ندارید. این موضوع در سایر بخش‌ها هم وجود دارد اما به دلیل دیده شدن بیشتر بازیگر، در این حوزه پررنگ‌تر است.
فکر می‌کنم حضور در این فیلم و سریال‌ها هم باعث شد که با مخاطب عام ارتباط بیشتری برقرار کنید؟
حضور در فیلم و سریال شرایط برقراری ارتباط شما را با مخاطبان بیشتر برقرار می‌کند. در هر حال من به کار در تئا‌تر علاقه بیشتری دارم چون خودم را متعلق به صحنه می‌دانم و دغدغه بیشتری نسبت به آن فضا دارم.
ممنون که در این گفتگو شرکت کردید؟
من هم از شما متشکرم که یادی از من کردید و نشان دادید هنوز حافظه‌تان فراموشکار نشده و گاهی به یاد هنرمندان قدیمی می‌افتید!
