سینمای ایران بعد از دهه هشتاد یک جورهایی با فقر بازیگر جوان مرد روبروست. بازیگرانی مثل بابک حمیدیان، مصطفی زمانی و صابر ابر از اواسط دهه هشتاد به میان آمدند، خودی نشان دادند و موفقیت های فراوانی به دست آوردند اما هنوز نتوانسته اند به لحاظ جذب مخاطب به پای ستاره های قبلی برسند.
در میان بازیگران نسل جدید هم می توانیم دست روی بازیگرانی که در جشنواره امسال، موفقیت هایی به دست آوردند و بازی هایشان به چشم آمد اما آنها هم تا رسیدن به جایگاه یک ستاره، فاصله زیادی دارند.
بابک حمیدیان
* سن: 35 سال
* ورود به سینما: مزرعه پدری/ 1382
* با چه فیلمی مطرح شد؟ بابک حمیدیان چند سالی تجربه بازی در تئاتر داشت؛ در گمنامی البته. نقش کوتاهی در «مزرعه پدری» بازی کرد اما به چشم نیامد تا اینکه محمد مهدی عسگرپور او را برای «قدمگاه» انتخاب کرد و نامش سر زبان ها افتاد. در ادامه هم نشان داد موفقیتش اتفاقی نبوده و استعداد بازیگری در او ریشه دارد.
* موفقیت ها: تندیس نقش دوم از خانه سینما برای «ریسمان باز» و سیمرغ مکمل از جشنواره فجر برای «چ» و «رستاخیز»
* جایگاه فعلی: بابک حمیدیان در حال حاضر یکی از بهترین های سینمای ما است. او هر نقشی را مال خود می کند و به بهترین شکل ارائه می دهد. شاید اگر ذائقه گیشه کمی عوض می شد و ملاک ارزیابی، استعداد بازیگری می بود، حمیدیان خیلی بالاتر از جایگاه فعلی می ایستاد. با اینحال مخاطب انبوه از بازی اش با تحسین یاد می کنند؛ نمونه اش «هیس دخترها فریاد نمی زنند». در مجموع جنس پیشنهادها و انتخاب های سینمایی بابک حمیدیان در تعریف جوان اولی نمی گنجد و بیشتر به فیلم های خاص پسند تکیه می زند.
مصطفی زمانی
* سن: 33 سال
* ورود به سینما: آل/ 1388
* با چه فیلمی مطرح شد؟ شهرت و محبوبیت مصطفی زمانی به سریال «یوسف پیامبر (ع)» برمی گردد. او با شاه نقش یوسف پیش مخاطبان انبوه به اوج محبوبیت رسید و خیلی زود با پیشنهادات سینمایی مواجه شد. چند سالی به خاطر قولی که به سازندگان سریال داده بود، اجازه بازی نداشت و با پایان سریال به درخواست بهرام بهرامیان پاسخ مثبت داد.
«آل» اولین تجربه حضور او در سینماست. طی هفت سال حضور در سینما پیشنهادهای زیادی داشته اما جنس انتخاب هایش نشان می دهد نوعی خاص از فیلم ها را می پسندد. «بدرود بغداد»، «کیفر»، «ملکه» و «جیب بر خیابان جنوبی» فیلم های خاص پسند هستند و بر مبنای تعریف گیشه ساخته نشده.
* موفقیت ها: ندارد.
* جایگاه فعلی: مصطفی زمانی راه درازی پیش رو دارد. تا الان که غیر از یک تجربه (من همسرش هستم) تصمیمی برای بازی در فیلم های گیشه پسند نگرفته. اگر بخواهد با همین دست فرمان جلو برود بعید است بتواند مقام بازیگران ردیف اول سینمای ایران را به دست بیاورد. ظاهر او این امکان را در اختیارش گذاشته اما چرا هنوز از آن استفاده نشده احتمالا به جنس دغدغه خود زمانی بازمی گردد.
صابر ابر
* سن: 31 سال
* ورود به سینما: شاعر زباله ها/ 1384
* با چه فیلمی مطرح شد؟ اولین بار بازی اش در «دایره زنگی» به چشم آمد و یک سال بعد بازی کوتاه او در دو فیلم «مینای شهر خاموش» و «درباره الی» مورد توجه داوران و منتقدان قرار گرفت. سال 89 با بازی در «اینجا بدون من» به یکی از چهره های مطرح سینما تبدیل شد و این موفقیت را با «آسمان زرد کم عمق» ادامه داد.
* موفقیت ها: نامزد دریافت سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد برای «دایره زنگی»، نامزد سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای «درباره الی» و تندیس جشن خانه سینما برای «مینای شهر خاموش».
* جایگاه فعلی: ابر هیچگاه بازیگر محبوب سینمای تجاری نشد اما در حال حاضر به عنوان یکی از بازیگران محبوب سینمای روشنفکری به حساب می آید. بازی در فیلم هایی مثل «اینجا بدون من»، «آسمان زرد کم عمق»، «پذیرایی ساده»، «برف روی کاج ها»، «همه چیز برای فروش» و ... باعث شده تا مخاطبان به شیوه خاصی از بازی او علاقمند شوند و بازی در نقش هایی مثل «خوابزده ها»، «نخودی» یا «رخ دیوانه» را از او نپذیرند.
بازیگران نوظهور
بازیگران تازه نفسی که این روزها توانسته اند با بازی های خوب شان خودشان را به سینما تحمیل کنند، آیا آنها پتانسیل ستاره شدن را دارند؟
ساعد سهیلی
وقتی در کنار پولاد کیمیایی و حمید فرخ نژاد عهده دار یکی از نقش های اصلی گشت ارشاد شد، کسی او را زیاد جدی نگرفت؛ چرا که به هر حال این فیلم را پدرش سعید سهیلی می ساخت و همه محول شدن این نقش را به او، ماحصل همین رابطه پدر و پسری می دانستند و از همین رو امیدی به او نمی رفت اما بازی اش در این فیلم آنقدر غافلگیرکننده بود که حتی داوران جشنواره هم او را نامزد دریافت جایزه کردند.
ساعد بعد از اینکه در این فیلم قابلیت هایش را به رخ کشید، مورد انتخاب کارگردانان دیگر هم قرار گرفت. او با چند متر مکعب عشق و رخ دیوانه، خود را کاملا تثبیت کرد.
امیر جدیدی
با آفریقای هومن سیدی بود که دیده شد؛ بازیگری که در همان فیلم اولش نشان داد مایه های تبدیل شدن به یک ستاره را دارد. او بعد از آن در سیزده، فیلم بعدی سیدی هم تقریبا نقشی با همان مختصات نقش قبلی اش بازی کرد.
همین دو فیلم کافی بود تا ابوالحسن داودی یکی از کلیدی ترین نقش های فیلم «رخ دیوانه» را به او بسپارد، نقشی که جدیدی خیلی خوب از پس ایفای آن برآمد و بازی اش را همه مخاطبان تحسین کردند.
درواقع او با این فیلم خودش را تثبیت کرد و حالا همه منتظرند تا ببینند این بازیگر تازه نفس در فیلم مانی حقیقی چه کرده است.
عباس غزالی
عباس غزالی سال ها است در تلویزیون مشغول بازی است. عمده شهرتش به سریال «وضعیت سفید» بازمی گردد. هر چند برخی بازی او را کپی از دیگران دانستند اما این بازیگر در ادامه نشان داد برای خودش طراحی متفاوتی دارد.
غزالی در جشنواره اخیر فجر بالاخره اولین تجربه سینمایی اش را با «اعترافات ذهن خطرناک من» پشت سر گذاشت و اتفاقا برای آن عنوان نامزدی نقش مکمل مرد را به دست آورد. عباس غزالی بازیگر خوبی است اما خوش خیالی است تصور کنیم او می تواند جوان اول سینما شود. تجربه نشان داده مخاطب سینما سلیقه ای دیگر دارد.
محسن کیایی
او هم به واسطه برادرش محسن، پایش به سینمای حرفه ای باز شد اما آنقدر خوب و مستعد بود که توانست از فرصت های به دست آورده نهایت استفاده را ببرد و خودش را به کارگردانان دیگر تحمیل کند. او الان جزو بازیگران جوانی است که هنوز با وجود آنکه توانسته توانایی هایش را ثابت کند اما تبدیل به انتخاب اول کارگردانان نشده.
محسن کیایی با اینحال برای ایفای نقش های مکمل خریداران زیادی دارد. حالا باید منتظر ماند و دید آیا او فرصتی برای بازی در نقش اول یک فیلم یا حتی سریال را پیدا می کند و قادر است به تنهایی بار یک فیلم را به دوش بکشد.
