زهره اعتضادالسلطنه متولد سال ۱۳۴۱ در تهران است و به صورت مادرزادی دچار معلولیت از ناحیه دو دست است. او دوران ابتدایی خود را در مدرسه استثنایی گذارند اما از سال پنجم ابتدایی آموزش خود را در مدارس عادی ادامه داد و آن را با موفقیت به اتمام رساند. وی در رشته روان‌شناسی تا مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کرده است.
او می‌گوید: «من با وجود معلولیت بدون معلم و با کمک مادر و پدرم و خواهر و برادرهایم توانستم با لذت زندگی کنم و در مبارزه با سختی‌ها به زندگی لبخند زدم و لذت بردم. اکنون می‌خواهم آنچه آموخته‌ام را در اختیار همنوعان خودم قرار دهم که می‌توان با معلولیت هم به زندگی لبخند زد و لذت برد.»
این بانوی هنرمند ایرانی عضو انجمن بین‌المللی نقاشان آلمان نیز هست و تاكنون در داخل و خارج از ایران نمایشگاه‌های مختلفی از آثار هنری خود برپا کرده است. بانوی هنرمند ایرانی خوشنویسی نیز می‌کند و این هنر را به کودکان توانخواه بدون دست نیز آموزش می‌دهد.
او می‌گوید:«باورم این است وقتی آهنی آبدیده شود، باارزش‌تر می‌شود. هر چقدر انسان هم دچار سختی و مصیبت شود، آبدیده و ارزشمندتر می‌شود. افرادی که با سختی به جایی رسیده‌اند تبدیل به الگو می‌شوند.»
این بانوی نقاش درباره وارد شدن به رشته نقاشی می‌گوید: «در یکی از نمایشگاه‌ها که انجمن معلولین ایران برپا کرده بود، خانمی را دیدم که با دهان نقاشی می‌کند. او به من گفت خیلی دوست دارید نقاشی کنید؟ گفتم بله دوست دارم، ولی باید کار سختی باشد. گفت: نه سخت نیست و مرا پذیرفت که به من نقاشی یاد بدهد. دوره‌های مقدماتی را پیش او یاد گرفتم و بعد در کلاس‌های خصوصی شرکت کردم و این هنر را کامل کردم.»
زهره اعتضادالسلطنه درباره این‌که چه طور وارد رشته پینگ پنگ شد نیز می‌گوید: «یک روز رفتم و در باشگاهی ثبت نام کردم و گفتم من استثنایی‌ام. گفتند چه کمکی می‌توانیم به شما کنیم؟ گفتم فقط میز اداری در کنار میز پینگ پونگ بگذارید، من بازی می‌کنم که موفق هم شدم. ولی دوست داشتم در بازی‌های پارالیمپیک شرکت کنم که فدراسیون معلولین و جانبازان با من همکاری نکرد.»
زهره اعتضادالسلطنه برای انجام کارهای روزمره خود مستقل است و حتی علاوه برکارهای خود از اعضای خانواده‌اش نیز پرستاری می‌کند. او درباره معلولیت معتقد است وقتی فردی دچار مشکلی می‌شود، باید خود را پیدا کند.
