استفاده نمادین از فضای مابین کانتینر هاو فضای داخلی آن ،بازی با نور آفتاب در داخل کا نتینر،لهجه هایی که به درستی ادا می شوند،لوکیشنی که واقعی است، از دیگر عوامل مثبت به کار رفته در ساخت این اثر سینمایی است، داستان فیلم در خاوران و جایی نزدیک به 20 کیلومتری  تهران فیلمبرداری شده است وبسیاری از عوامل کارگر فیلم نقش خودشان را ایفا کرده اند،آنها کارگرانی هستند که در همان بیغوله ها ساکنند و به فیلم چهره ای رئال داده اند ،فیلمی که زبانی جهانی دارد  و مختص به اینجا نیست ،(چند متر مکعب عشق)از آن دسته آثاری است که با هر مخاطبی ارتباط میگیرد ،به هر حال مهاجرت و عشق دغدغه ای جهان شمول است و اگر چنین دغدغه ای بدون لکنت وبا ریتمی مناسب بیان شود نفوذ بیشتری دارد در این مورد از نقش مثبت (سپیده عبدالوهاب) نباید به راحتی گذشت ،تدوین کوبنده و گیرای او به فیلم کمک بسیاری کرده : یک سوم ابتدایی مکث و تامل روی فضا و شخصیت ها به خوب ما را وارد داستان میکند و یک سوم میانی به خوبی اوج میگیرد و درست جایی که تماشاچی  احساس خستگی میکند اورا رها میکند.

فقط ای کاش کمی خشونت فیلم کمتر بود ،همان پایان تراژیک به اندازه ی کافی حرف فیلم را می زند دیگر نیازی به آب و تاب صحنه های کتک کاری نبود،  سیاهی پایان داستان و آن حبس نمایشی و نمادین که گویا مابه ازای واقعی داشته با برفی که در انتها همه چیز  را سپید میکند به خوبی چفت شده اند و شاعرانگی خاصی به این عاشقانه ی نه چندان آرام داده اند.

بعد التحریر:هنگام تماشای فیلم مهاجران افغان زیادی در سالن حضور داشتند برای من جالب بود که بعد از مدت ها همدیگر را پیدا کردیم،انکار نمیکنم که هر مهاجرتی تبعات سنگینی برای جامعه ی میزبان دارد اما فارغ از قدرت فیلم،دغدغه ی انسانی موجود در آن ،حداقل یک بار ارزش دیدن دارد،فروش 51 میلیونی هفته ی اول شاید مهر تاییدی بر این مدعا باشد.