گزارشی درباره سرنوشت بازیگرانی كه بعد از موفقیت در تلویزیون به سینما رفتند؛ از جواد رضویان و مهران مدیری كه تیپ سریال های شان را در فیلم ها تكرار كرده اند تا پژمان جمشیدی كه نقشی كوتاه و بدون تاثیر در «آتش بس 2» دارد

كدامیك؟سینما،تئاتر یا تلویزیون؟ این سوالی است كه دیگر نمی توان از بازیگران پرسید چون جوابش مشخص است. معمولا پاسخ می دهند: هیچ كدام فرقی نمی كند و ... حق هم دارند؛ الان مسیر سینما و تلویزیون جاده ای دو طرفه است و البته برای خیلی ها مسیر خوشبختی از تلویزیون می گذرد .

كافی است همای سعادت روی شانه شان بنشیند و همه چیز روال طبیعی طی كند تا سر از سردر سینماها دربیاورند و ردای استار بودن بر تن كنند. برخی می روند كه می روند و بعضی ها در رفت و آمدند. این ماجرا شكلی دیگر هم دارد؛ یعنی برخی فیلمسازان به محض محبوبیت یك بازیگر در تلویزیون، با پیشنهادهایی وسوسه برانگیز سناریویی برایش می نویسند و او را در همان قالب آشنا روی پرده نقره ای می آورند. این فرمول بعد از یك دوره اوج چند صباحی كمرنگ شده بود اما حالا در دو فیلم از سر گرفته شده. مسعود جعفری جوزانی با علم به محبوبیت نقی و ارسطو ، محسن تنابنده و احمد مهران فر را به «ایران برگر» برده و تهمینه میلانی به خاطر محوبیت پژمان جمشیدی او را در «آتش بس 2» به خدمت گرفته.

مهران مدیری

بعد از دو دهه همچنان كمدین بدون رقیب تلویزیون است. مهران مدیری ابتدای دهه هفتاد به بینندگان معرفی شد و طولی نكشید كه ردای محبوبیت به تن كرد و همچنان تداوم دارد. نقطه اتصال این محبوبیت یك چیز است: تیپ خودساخته مهران مدیری كه در سریال های مختلف شكل گرفته و شناسنامه اش شده.

«دیدار» نخستین فیلم مدیری است كه چهار سال توقیف بود . وقتی سال 77 اكران شد همه مدیری را به عنوان بازیگری كمدی می شناختند برای همین علاقمندان از دیدن او در هیبتی كاملا جدی تعجب كردند. با این حال«دیدار» در گیشه موفق بود. سال 81 «توکیو بدون توقف» اوج قدرت نمایی مدیری در سینما است. فیلم نه ستاره خاصی داشت و نه فیلمنامه ای قابل دفاع و نه كارگردانی شاخص. مدیری تیپ آشنا و محبوب تلویزیونی اش را در اختیار فیلم قرار داد و یك تنه موفقیت آن را تضمین كرد. این تیپ خودساخته تلویزیونی را هم در«دایره زنگی» ، «همیشه پای یك زن در میان است»،«پل چوبی» و حتی انیمیشن « تهران 1500» شاهد بودیم. مخاطبان هم دوست داشته اند؛ البته. این چهار فیلم گیشه موفقی داشتند كه سهم زیادی را باید به پای مدیری نوشت.

جواد رضویان

«پاورچین» بیش از همه به كام جواد رضویان بود. سال 81 مخاطبان تلویزیون با كاراكتری آشنا شدند به نام «داونه» كه تكیه كلامش خیلی زود سر زبان ها افتاد.

سازندگان فیلم های گیشه پسند خیلی زود متوجه شدند كه می توانند از كاراكتر تلویزیونی رضویان نهایت استفاده را ببرند.

رضویان در حین بازی در سینما تلویزیون را فراموش نكرد اما هیچ كدام به جز «چارخونه» برای او «پاورچین» نشدند. حالا چند سالی است كه با تغییر ذائقه های عمومی و فروكش كردن كمدی هایی از جنس ساخته های قدرت اله صلح میرزایی رضویان هم به حاشیه رفته.

محسن تنابنده / احمد مهران فر

هم محسن تنابنده و هم احمد مهران فر قبل از «پایتخت» كلی فیلم و سریال بازی كرده بودند اما نقی و ارسطو بود كه نام شان را به طور گسترده سر زبان ها انداخت و شناسنامه شان شد. بعد از سه گانه «پایتخت» ، سریال خانگی «شاهگوش» سیر موفقیت شان را تكمیل كرد. البته این بار ماجرا متفاوت بود چرا كه تنبانده و مهران فر از قالب زوج معروف «پایتخت» خارج شدند . اولی با كاراكتر «شب نما» شهره شد و دومی با «خنجری». این دو بار دیگر در فیلم «ایران برگر» همبازی شده اند و چند وقتی است جلوی دوربین مسعودجعفری جوزانی هستند.

پژمان جمشیدی

پژمان جمشیدی قبل از سریال «پژمان» در تله فیلم «شرف خانواده فاضل» بازی كرد و البته بر عكس سریال حضورش در فیلم كاملا جدی بود. «آتش بس 2» نخستین فیلم سینمایی او است كه در اوج محبوبیت«پژمان» به اوپیشنهاد شد. انتخاب جمشیدی از سوی تهمینه میلانی ارتباط مستقیمی با فرمول همیشگی یعنی استفاده از محبوبیت یك بازیگر تلویزیونی در سینما دارد.

رضا عطاران

بعد از «ساعت خوش» به یكی از چهره‌های مطرح كمدی در تلویزیون بدل شد اما به دلیل ممنوع‌التصویری تا مدتها خبری از او نبود. عطاران در بازگشت به تلویزیون به عرصه كارگردانی روی آورد و به خاطر «سیب خنده»، «مجید دلبندم» و «قطار ابدی»، جایگاهش را میان مردم حفظ كرد. عمده شهرت رضا عطاران در اوایل دهه هشتاد و كارگردانی و بازی در سریالهای «خانه به دوش»، «متهم گریخت»، «ترش و شیرین» و «بزنگاه»، اتفاق افتاد.سال 84 در دوره‌ای كه به خاطر سریال‌های كمدی‌اش در اوج شهرت بود در فیلم «هوو» علیرضا داوودنژاد بازی كرد و بخش مهمی از فروش آن را تضمین كرد. بعد از سریال «بزنگاه» و خروج همیشگی‌اش از تلویزیون به سینما آمد.عطاران حالا دیگر یكی از ستار‌ه‌‌های بی چون و چرای سینماست .

جواد عزتی

با اینكه از سال 81 به عنوان بازیگر در سریالهای مختلفی مثل «من مستاجرم»، «باغ مظفر»، «گنج مظفر»، «مثل هیچكس» و«چاردیواری» در تلویزیون حضور داشت اما تا قبل از «قهوه تلخ» و بازی در نقش «بابا اتی»، چندان چهره شناخته شده‌ای نبود.حضور عزتی در سینما به قبل از محبوبیتش در «قهوه تلخ» برمیگردد. او قبل از سال 89 در فیلمهای «طلاو مس»، «شور شیرین»، «آفریقا» و «همه چی آرومه» بازی داشت اما هیچ وقت نتوانسته بود موفقیت فروش یك فیلم را تضمین كند. امسال برای اولین بار در فیلم «فرشته‌ها باهم می‌آیند»، به عنوان بازیگر نقش اصلی انتخاب شد و بخش مهمی از فروش این فیلم را تضمین كرد.

مصطفی زمانی

زمانی از آن دست بازیگران خوش شانسی بود كه به محض ورود به عرصه بازیگری، ستاره شد و توانست راه چند ساله را در یك سریال بپیماید. نقش «یوسف پیامبر (ع)» برای زمانی، موفقیت فراوانی در پی داشت و باعث شد به واسطه آن بتواند به یكی از بازیگران مطرح تبدیل شود. اولین فیلمی كه زمانی را به عرصه سینما كشید، «آل» بهرام بهرامیان بود. بعد از آن در فیلم‌های «بدرود بغداد»، «كیفر»، «قصه پریا»، «یك عاشقانه ساده»، « ملكه» و ... بازی كرد؛ فیلمهایی كه همگی یك جز آثار خوب و مطرح سینما بودند.

مهتاب كرامتی

با ایفای نقش هلن در «مردان آنجلس» به عنوان یك چهره جدید برای مخاطبان شناخته شد. او قبل از بازی در این سریال، هیچ تجربه بازیگری نداشت و در كلاسهای آزاد بازیگری، آموزش می‌دید. كرامتی از سال 77 تا همین امسال در 28 فیلم سینمایی بازی كرد و سال 87 به خاطر بازی در فیلم «بیست» جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن مکمل از بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجرشد.