دونده مارپیچ : محاکمات سوختگی (Maze Runner: The Scorch Trials)

کارگردان : Wes Ball

نویسنده : T.S. Nowlin ، James Dashner

بازیگران :                                        

Dylan O'Brien... Thomas

Ki Hong Lee ... Minho

Kaya Scodelario...Teresa

Patricia Clarkson... Ava Paige

و...                        

رده سنی : PG-13 ( مناسب برای افراد بالای 13 سال)

ژانر : اکشن             

زمان : 131 دقیقه

منتقد : میثم کریمی

نخستین قسمت از فیلم دونده مارپیچ » که در سال 2014 اکران شد، توانست موفقیت های بسیار خوبی برای تهیه کنندگانش به ارمغان بیاورد و نام خود را به عنوان محصولی پرسود که قرار است دنباله هایی داشته باشد بر سر زبانها بیندازد. « دونده مارپیچ » در قسمت نخست، داستان جذاب و تازه ای داشت و هرچند که در اجرا با ایراداتی همراه بود اما روی هم رفته برای اثری که " نوجوان محور " محسوب می شود ، اثر قابل قبولی محسوب می شد. طرفداران کتاب نیز رضایت نسبی خود را از فیلم به اکران درآمده ابراز کردند تا مسیر برای ساخت دنباله های این داستان هموار شود.

داستان قسمت دوم پس از وقایع قسمت نخست و فرار نوجوانان از وضعیت مارپیچی که در آن قرار گرفته بودند اتفاق می افتد. توماس ( دیلان اوبرین ) و تیم همراهش که موفق شده بودند از مهلکه مارپیچ بگریزند، اینبار تصمیم می گیرند به حرف های جانسون ( ایدن گیلن ) اعتماد کنند که به آنها وعده تامین امنیت داده است. اما توماس پس از مدتی متوجه می شود که جانسون برخلاف صحبت هایش، فعالیت های مشکوکی را انجام می دهد که می تواند اعضا را به خطر بیندازد. به همین جهت توماس و همراهانش بار دیگر تصمیم به فرار می گیرند و در میانه راه به یک انجمن برخورد می کنند که توسط فردی به نام جورج ( جیناکارلو اسپوزیتو ) رهبری می شود؛ گروه مقاومتی که می تواند امید توماس برای رهایی از شرایط باشد اما...

یکی از نقاط قوت قسمت نخست « دونده مارپیچ » این بود که فیلم تمرکزی بر موضوعات خارج از اتفاقات مارپیچ نداشت و هرآنچه که رخ می داد، در همان دنیای کوچک و اتحاد نوجوانانش می گذشت. اما در قسمت دوم این رویه تغییر نموده و ما شاهد ورود داستانک های مختلفی به جریان اصلی داستان هستیم که وضعیت را شکننده تر از سابق می کند و در مجموع نمی تواند امتیاز مثبتی برای قسمت دوم محسوب شود.

« محاکمات سوختگی » در مقایسه با کتاب، تغییرات ریز و درشتی در داستان ایجاد کرده و این تغییرات گاهی به حدی پررنگ می شوند که علناً فیلم را به یک اقتباس کاملا آزاد از کتابِ جیمز دشنر تبدیل می کنند. ویس بال که سازنده قسمت نخست این فیلم نیز بوده، در قسمت دوم، شخصیت های داستان را به بیش از تلاش برای فرار از تله ها و بررسی مشکلات پیش روی هدایت می کند و آنان را نگران وضعیت دنیای پیرامون خود می کند! این تغییرات عجیب باعث شده تا « محاکمات سوختگی » گاهی از مسیر اصلی منحرف شود و شخصیت های داستان بی جهت نسبت به مسائل مختلف واکنش نشان داده و زمان فیلم را برای پیگیری خط اصلی داستان به تعویق بیندازند.

به سردرگمی فیلم در گنجاندن و پرورش مقوله های بشری در داستان باید شخصیت پردازی ضعیف بازیگران تازه وارد را هم اضافه کرد که بیشتر به تیپ نزدیک هستند و نمی توانند به تعریف درست شخصیت برسند. حضور پاتریشیا کلارکسون هم در نقش آوا به « محاکمات سوختگی » کمک کرده تا بیشتر از گذشته فرم و ماهیت نسبتا ارجینال خود را از دست دهد و شبیه به دیگر اثر محبوب نوجوان محور این روزهای هالیوود یعنی « عطش مبارزه » شود. شباهتی که البته کیفیت اجرایی فیلم « عطش مبارزه » را ندارد.

با اینحال فیلم در بخش اکشن و ضرباهنگ، کماکمان اثری قابل ستایش محسوب می شود. فیلم ضرباهنگ سریعی دارد و تعقیب و گریزهای مکرر باعث می شود که حواس تماشاگر چندان معطوف به ضعف های فیلمنامه نباشد. اکشن پر زد و خورد فیلم و حضور موجودات جالبی که شباهت هایی به زامبی نیز دارند، باعث شده اند تا تماشای « محاکمات سوختگی » ملال آور نباشد و بتوان به عنوان یک اثر اکشن از دیدنش لذت برد؛ مگر آنکه بخواهید در جریان داستان نسبت به رفتار شخصیت ها توجه نشان دهید!

دیلان اوبرین در قسمت دوم « دونده مارپیچ » کماکان بهترین بازیگر فیلم است و حتی می توان گفت تنها بازیگری است که به خوبی توانسته نمایش خوبی از خود ارائه نماید. اوبرین در لحظات دراماتیک فیلم هم قابل قبول است و به نظر می رسد که توانسته خود را به عنوان یک وزنه در سری فیلمهای « دونده مارپیچ » مطرح نماید. بازیگران مشهورتر فیلم از جمله پاتریشیا کلارکسون در نقش آوا، خیلی پرداخت مناسبی ندارند و به همین جهت هم نتوانسته اند چندان در جریان فیلم حضور موثری داشته باشند.

« محاکمات سوختگی » دنباله بهتری برای قسمت اول محسوب نمی شود اما احتمالا بتواند طرفداران این مجموعه را راضی نگه دارد. فیلم اگرچه در بخش فیلمنامه و شخصیت پردازی ضعیف تر از قسمت قبل عمل می کند، اما در پرداخت صحنه های اکشن و منسجم نگه داشتن ضرباهنگ فیلم تا حدود زیادی موفق بوده است. اما مشاهده قسمت دوم « دونده مارپیچ » برای طرفداران پرو پا قرص کتاب خیلی نمی تواند هیجان انگیز باشد چراکه سازندگان خیلی علاقه ای به دنبال کردن مسیر کتاب نداشته اند و هرجایی که لازم دیده اند، تغییراتی عجیب و غریب اعمال نموده اند.