در سال 2003 میلادی از تعدادی از بزرگترین نام‌های معماری بین‌المللی و چینی خواسته شد تا به دل طبیعتِ اطراف شهر باستانیِ نانجینگ چین بروند.

کمی بیشتر از 20 غول معماری چین که در سطح بین‌المللی هم فعالیت می‌کنند، به منطقه‌ای در مجاور شهر بزرگ نانجینگ رفتند. این منطقه به خاطر پوشش گیاهی بامبو زیبایی خاص خود را دارد. 

معمارهای مشهوری چون استیون هال (معمار برجسته نیویورکی)، آی وِی وِی (معمار مشهور چینی)، وانگ شو (معمار چینی برنده‌‎ی جایزه پریتزکر) و دیوید آدیایه (معمار بریتانیایی) این دعوت را پذیرفتند و به حضوری کاملا ملموس در آن داشتند.
 

به هر یک از این معماران، فرصتی استثنایی برای طراحی یکی از 20 ساختمان پروژه داده شد. آن‌ها دستشان کاملا باز بود تا بتوانند در محیطی رویایی و فارغ از محدودیت‌های اعمال شده از سوی مشتری، همان‌طور که می‌خواهند ساختمان خودشان را بنا کنند.

این پروژه که «سیفانگ آرت کالکتیو» نامیده می‌شود، توسط یکی از تاجرهای محلی موفق به نام «لوو جون» و پسرش «لوو شون» که وظیفه‌ی گردآوری آثاری هنری وی را به عهده دارد، کلید خورد.

آقای لوو جون از نحوه توسعه شهرهای چینی و معماری‌های تکراری و ارزان آگاهی داشته و تلاش کرد تا با این پروژه کلیشه‌ها را کنار بزند. او از تمایل چینی‌ها به شهرنشینی آگاه است. وی از این رو قصد دارد تا مردم چین را از طریق این پروژه با هنر، طراحی و معماری مدرن آشنا کند.
 
طراحی‌های شگفت‌انگیز

نتایج بینندگان را شگفت انگیز خواهد کرد. معماری‌های انجام شده توسط هال و دیگر معماران واقعا توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.

ساختمان «مرکز کنفرانس» که توسط معماران ژاپنی طراحی شده است هم واقعا نگاه‌ها را مجذوب خود می‌کند. حدود 400 نفر در این مرکز جای می‌گیرند. این ساختمان در کنار هتل «مونوکروم» واقع شده است. هتل مونوکروم، هتلی کوچک است که توسط معماری چینی «لیو جیاکون» طراحی و ساخته شده است. چندین خانه و ویلا را می‌توان در این مجموعه مشاهده کرد.

این سازه‌های مدرن شاید در نگاه اول کمی عجیب به نظر برسند، اما واقعیت این است که به خوبی در دل طبیعت جای خوش کرده‌اند. با آغاز پاییز، پوشش گیاهی منطقه رنگ عوض کرده و جامه پاییزی را به تن خواهد کرد. برخی از سازه‌ها حتی در پاییز نمای بهتری به خود می‌گیرند.

در بالای یکی از آن ویلاهای طراحی شده توسط معمار اهل شیلی به نام «ماتیاس کلوتس،» برکه‌ای زیبا تعبیه شده که بر روی آن‌ چندین سنگ‌چین بتنی ساخته شده است. بازدیدکنندگان می‌توان راه خود را از روی سنگ‌چین‌ها گرفته تا به راه‌پله‌ی مارپیچ در آن سوی برکه برسند. آن‌ها می‌توان از راه‌پله به داخل ساختمان بروند؛ همه چیز رویایی به نظر می‌رسد.
 
طراحی‌های دیوانه کننده

این پروژه از موانع زیادی عبور کرده است. موزه‌های خصوصی در چین قدمت چندانی ندارند و حتی از پشتیبانی و یارانه دولتی هم محروم هستند. به همین دلیل، مجموعه سیفانگ چالشی بزرگ را پشت سر گذاشته است.

موزه سیفانگ در سال 2013 میلادی در دسترس عموم قرار گرفت. در همان سال گزارشی در وال استریت ژورنال چاپ شد که در آن گفته شده بود دست کم 164 میلیون دلار  برای این پروژه سرمایه گزاری شده است.

ژوو کی، معمار اهل نانجینگ، می‌گوید: «آن‌ها از معماران دعوت به عمل آوردند تا آن‌ها آنطور که می‌خواهند سازه‌ی خود را طراحی و بسازند. معمارها هم می‌توانند دیوانه بازی دربیاورند و صرف‌نظر از هزینه، سازه‌ی موردنظر خود را بسازند.»

پنج سازه در این پروژه نیمه کاره ماند. ژوو می‌‎گوید: «نتایجی که تاکنون حاصل شده به هیچ وجه بد نیستند. البته فرآیند کار اذیت کننده بود.» لو و پسرش درخواست ما برای مصاحبه را رد کردند.
 
برنده جایزه اسکار؟

دشواری‌های کار روندی فزاینده را داشته است. با این حال، این پروژه در صدر مقاصد فرهنگی جهان در سال 2015 میلادی قرار گرفته است. جوایز معتبری موسوم به «اسکار موزه‌ها» برای ارج نهادن به موسسات هنرهای بصری و مکان‌های فرهنگی در نظر گرفته شده‌اند. برندگان این جوایز در 9 اکتبر در لندن اعلام خواهد شد.

ورودی پارک و موزه حدود 50 یوآن (7.80 دلار) برای هر نفر تمام خواهد شد. ماهانه حدود 2000 نفر این مجموعه را از نزدیک دیدن می‌کنند. البته غیر از بازدیدکنندگان، تورهای گردشگری فراوانی این مجموعه را در فهرست بازدید خود قرار داده‌اند.

به جرات می‌توان گفت که این پارک بهشتی برای دانشجویان معماری، خصوصا دانشجویان دانشگاه‌های مجاور، محسوب می‌شود. مشکل اصلی این پارک این است که نمی‌توان نام آن را در بروشورهای هتل‌های شهر نانجینگ یافت. به همین دلیل من مجبور شدم از سه راننده تاکسی مختلف آدرس درست پارک را بپرسم. راننده سوم که مرا به پارک رساند اتفاقا در روستای پایین جاده‌ی منتهی به پارک زندگی می‌کرد، اما از وجود این پارک اطلاعی نداشت!
 
خانه‌های رویایی

معمار ایتالیایی «اتوره سوتساس» به تازگی کار آپارتمانی لوکس و همچنین مرکز فرهنگی را به اتمام رسانده که بر زیبایی مجموعه افزوده است.

البته مسئولان اجرایی مجموعه درصددند که ساختمان‌های مسکونی بیشتری را در پارک تعبیه کنند تا بتوانند پارک را از یک صرفا مرکز خرید به خانه دوم معماران تبدیل کنند.

درست است که بار فرهنگی شهر نانجینگ به نسبت پکن و شانگهای به مراتب کمتر است، اما پارک هنریِ نانجینگ کمک خواهد کرد تا شهر نانجینگ در فهرست مقاصد فرهنگی چین قرار گیرد. تصاویر این مجموعه زیبا را با توضیحات مربوط به آن در ادامه خواهید دید:

این جعبه معلق توسط معمار نیویورکی «استیون هال» طراحی شده و محوریت موزه هنری سیفانگ را یدک می‌کشد.

خانه قایقی یا «بوت هاوس» -  معماران فنلاندی به نام‌های ماتی و پیرجو ساناکسناهو طراح آن هستند.
 

 

فو شوو – معماران اسپانیایی به نام‌های «لوئیس مانسیا» و «امیلیا تونان» این خانه را طوری طراحی کرده‌اند که انگار شما در قلب جنگل زندگی می‌کنید، زیرا دور تا دور خانه را بامبوها احاطه کرده‌اند.
 

هرمیت – ژوو کای، معمار چینی، این سازه را طراحی کرده و آن را هرمیت نامیده است. هدف طراحی وی انطباق سازه با طبیعت مجاور است.
 

اقامتگاه سان هی – معمار چینی «وانگ شو» طراح آن بوده است.
 

لایت باکس – تونلی از میان انبوهی از بامبوها که شما را به سمت ورودی ویلا راهنمایی می‌کند. این ویلا توسط دیوید آدیایه بریتانیایی طراحی شده است.

نمایی دیگر از ویلای آدیایه – طراحی این ویلا به شکلی است که از حداکثر نور طبیعی بهره می‌گیرد. به همین دلیل لایت باکس یا «جعبه نور» نام‌گذاری شده است.

لیلی پاند - سازه طراحی شده توسط معمار اهل شیلی
 

 

سکوهای بتنی که مانند سنگ چین بر روی ساختمان قرار دارد. پله‌های مارپیچیِم مخفی به داخل ساختمان لیلی پاند راه دارد.
 

شش بلوک بتنی – نمای اقامتگاه طراحی شده توسط آی وِی وِی، معمار مشهور چینی

این شش بلوک از یکدیگر مستقل بوده و توسط راهروهای کوچک به هم متصل می‌شوند.

 

پاویلیون واترساید – آلبرتو کالاچ، معمار مکزیکی، طراح این سازه‌ی زیبا در لب آب است. این ساختمان از بیشتر از چوب ساخته و سقف آن موج‌دار است.
 

 

بهشت معماران – سرزمین عجایب معماری در پارک ملی لآوشان قرار دارد.